NEWS.am-ը զգալի կրճատումներով ընթերցողի ուշադրությանն է ներկայացնում գրող Դանա Ուոլրաթի՝ ամերիկյան «Foreign Policy» ամսագրում հրապարակված հոդվածը:
Ամերիկահայերը համերաշխ եւ հավատարիմ են ամերիկյան գաղափարին, որ խաղաղությունն ու արդարությունը միահյուսված են, որ դրանք հաստատվում են համարձակ անցումների շնորհիվ: 2015 թվականի ապրիլի 24-ին ամբողջ աշխարհի հայերն այլ բնույթի անցում նշեցին. Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցը, երբ օսմանցի թուրքերը 1.5 միլիոն հայերի սպանեցին:
Գիտնականները խոստովանում են, որ ցեղասպանությունը մի քանի փուլով է իրականացվել: Ոչնչացումն այդ փուլերից վերջինն է: Ցեղասպանությունը չի ավարտվում, քանի դեռ չի ավարտվում ժխտողականությունը: Այս տարի հայերը ոչ միայն հիշատակում են 100 տարի առաջ տեղի ունեցած ցեղասպանությունը… նրանք խնդրում են դադարեցնել ժխտողականությունը, որն այդ ցեղասպանությունը կենդանի է պահում:
Կարո՞ղ եք պատկերացնել, եթե մենք Միացյալ Նահանգներում չխոստովանեինք ստրկության մեր պատմությունը: Կարո՞ղ եք պատկերացնել, եթե մեր երեխաների պատմության դասագրքերում անտեսեինք Հյուսիսային Ամերիկայում ամերիկյան հնդկացիների ներկայությունը: Հայոց ցեղասպանության ժխտումը բարոյական հարց է առաջացնում, որը նորից ու նորից առաջ է գալիս տարբեր թեմաների առիթով. Միացյալ Նահանգներում ստրկության պատճառով փոխհատուցումից մինչեւ Սիրիայում եւ Իրաքում ԻԼԻՊ-ի իրականացրած վայրագությունները:
Հոգու խորքում մենք՝ ամերիկացիներս, ներգաղթյալների ազգ ենք: Մենք գիտենք համարձակ անցումների ուժի մասին: Մենք գիտենք, որ պատմությունն ավելին է, քան անցյալը: Ցեղասպանության ճանաչումն ավելին է, քան ամերիկահայերի հանդեպ հարգանքը: Դա մեր արտաքին քաղաքականությունը կբերի արդարության եւ վերջ կդնի տպավորությանը, որ վախեցնելու ճանապարհով մեզանից կարող են քաղաքականության համար շահեկան պատմության տարբերակի ընդունման հասնել: Հայաստանի համար խաղաղությանն անցումը միշտ արդարության ձգտում է նշանակել: ԱՄՆ կառավարության համար միանշանակ եկել է Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչելու ժամանակը:
