Անցած տասնամյակի առաջին կեսին դրամական փոխանցումների նշանակությունը սկսել էր անտեսվել վերին օղակի պաշտոնյաների կողմից: Իբր` մեր տնտեսությունն ինքնուրույն զարգանում է, իսկ փոխանցումներն ընդամենը մի փոքրիկ հավելում են եկամտին:  Սակայն ներկայումս ուղղակի անհույս գործ է ժխտել փոխանցումների դերը: Միեւնույն է` ոչ ոք չի հավատա: 

Ինչպես հայտնի է, անցյալ տարի բացասական միտումներ են արձանագրվել մանրածախ ապրանքաշրջանառության դինամիկայում: Դրա ծավալը ընթացիկ գներով կրճատվում է: Այսինքն ապրանք գնելու ուղղությամբ բնակչության ծախսերն ընդհանուր առմամբ կրճատվել են անցյալ տարվա համեմատ: Նվազել են իհարկե ոչ թե ինքնաբերաբար, այլ բնակչության մի մասի ընտանեկան բյուջեի կրճատման հետեւանքով: Ինչը, իր հերթին, ուղղակիորեն կապված է արտաքին փոխանցումների հոսքի նվազման հետ: 

Ռուսաստանում, որտեղից ստանում ենք փոխանցումների առյուծի բաժինը, մեր միգրանտների մեծ մասը զբաղված է շինարարության եւ առեւտրի ոլորտում: Ընդ որում` մեծ մասամբ ստորին պաշտոններում, որոնք կապված են ֆիզիկական աշխատանքի հետ: Պարզ է, որ այդ աշխատանքային միգրանտները մեր բնակչության հարուստ խավի ներկայացուցիչներ չեն: Եվ նրանց ընտանեկան բյուջեն անսահման չէ:  Հայաստանի Կենտրոնական բանկի հետազոտության համաձայն, ստացվող փոխանցումներն իրենց ճնշող մասով ծախսվում են ընթացիկ կարիքների վրա: Այսինքն` ամենօրյա ապրանքների եւ ծառայությունների գնման: Եվ ոչ թե, ասենք, մեքենա եւ բնակարան գնելու:  Այդ պատճառով էլ փոխանցումների անկումն առաջին հերթին անդրադարձել է ապրանքների վաճառքի վրա: 

Ստորոբերյալ գրաֆիկում մանրածախ ապրանքաշրջանառության կախումը դրամական փոխանցումներից այնքան ակնհայտ է, որ հատուկ պարզաբանումների կարիք չի զգում:  Նշենք, որ կորելացիայի գործակիցը հավասար է  1-ի, ինչը ցուցանիշների միջեւ շատ ամուր կապ է ենթադրում: Գրաֆիկից ակնառու կերպով երեւում է նաեւ փոխանցումների գումարի եւ մանրածախ ապրանքաշրջանառության հարաբերակցությունը: 

Սմբատ Գրիգորյան