Ինչի՞ց վախենանք, թիկունքներս դեմ արած առաջին գիծն ենք պահում, մեր թիկունքով էլ թշնամու արկերը հետ ենք ուղարկում։ Այս մասին NEWS.am-ին ասել է Չինարիի տարեց բնակչուհին։
«1991-92թթ․ պատերազմի ժամանակ էր, երբ արկը հարվածեց մեր տանը, ներսում 8 հոգի էինք։ Փառքո Աստծո, մեզ ոչինչ չեղավ, դրանից հետո էլ ոչնչից չենք վախենում», նշել է նա։
Նրա ամուսինն էլ շեշտել է, որ Հայկական բանակը հզոր բանակ է․ «Ապրե՛ն մեր բանակի ղեկավարները, սերժանտից մինչեւ գեներալ, բոլորն էլ լավ կռվում են, պաշտպանում մեր հայրենիքը»։
Եթե մենք հեռանանք այստեղից, մեր երիտասարդները կմնան առանց խորհրդատուի, եւ մենք մնում ենք, որպեսզի ոգեւորենք երիտասարդներին։ Այս մասին էլ ասել է Չինարիի բնակիչ 87-ամյա Սամվել Վանյանը։
«Մեր բարեկամները Կիրովականից (Վանաձոր՝ NEWS.am) եկել էին մեզ տանելու՝ չենք գնացել։ 300 տուն ենք այստեղ, 140-ի դուռը հիմա փակ է, չենք կարող մենք էլ թողնել ու գնալ։ Մենք շատ լավ երիտասարդություն ունենք․ ամեն մի կրակոցից հետո օգնության են շտապում սահմանապահներին։ Քաղաքում էլ եմ ապրել, բայց գյուղական կյանքն իր հմայքն ունի։ Դա մեծ բան է զինվորի համար, երբ նա գիտի, որ թիկունքի գյուղում մարդիկ կան, դա նրան շատ է ոգեւորում։ Մեր զինվորականները Հայրենական պատերազմում էլ շատ մեծ համբավ ունեին։ Մերոնց վերջին գործողությունները գերազանց եմ գնահատում, այս մարտերում նրանք իրենց կամքը պարտադրեցին հակառակորդին։ Շատ ուժեղ են», նշել է չինարեցի ծերունին։
Մատնացույց անելով իր տան պատերին գնդակոծության հետքերը Սամվել Վանյանը նշել է․ «Ադրբեջանցիներին որպես քաղաքակիրթ ազգ ամբողջ աշխարհը չպետք է ճանաչի։ Մեր սահմանից մի քիչ վերեւ էլ, ներքեւում էլ ադրբեջանցիների գյուղերն են․ դրանք միայն ոչխար են կարողանում արածեցնել»։
Չինարեցին չի կարող չաշխատել, ցույց տալով այսօր այգիներից չինարեցիների հավաքած միրգն ու բանջարեղենը, ասել է գյուղի խանութի աշխատակիցը։ «Նա պետք է արարի, որպեսզի կարողանա սահման պահել։ Սա էլ սահմանը պահելու մեր տարբերակն է», ասել է նա։
