48 ժամվա ընթացքում վերականգնել ճանապարհի երթեւեկելի մասի հսկայական փոսը: Կամ 43 ժամվա ընթացքում նոր կամուրջ կառուցել: Ոչ, այս ամենը Հայաստանում չէ: Այս ամենը Ճապոնիայում է, Չինաստանում, Գերմանիայում...

Հայաստանում ամեն ինչ կառուցվում եւ վերանորոգվում է շատ ու շատ ավելի երկար: Հյուսիս-Հարավ մայրուղին արդեն երկար տարիներ կառուցվում է, չնայած նախատեսվում էր ավարտել 2016 թվականին: Այս ընթացքում փոխվել են կապալառուները, ընկերությունների հետ պայմանագրերը խզվել են, շինարարությունը կանգ է առել կորոնավիրուսի եւ պատերազմի պատճառով: Ինչու, ինչպես պատահեց, որ մինչ այժմ ճանապարհի կեսն էլ չի կառուցվել՝ սա առանձին խոսակցություն է:

Դեռ 2017-ի դեկտեմբերին այն ժամանակվա վարչապետ Կարեն Կարապետյանի գլխավորությամբ Հայաստանի կառավարությունում տեղի է ունեցել հերթական նիստ՝ Հյուսիս-Հարավ ճանապարհային միջանցքի ծրագրի, Քաղաքային կայուն զարգացման ներդրումային ծրագրի եւ Հյուսիսային միջանցքի արդիականացման ծրագրի հարցերով: Նիստի ընթացքում ներկայացվել են Քաղաքային կայուն զարգացման «Տրանշ 2» ներդրումային ծրագրի շրջանակներում Երեւանի արեւմտյան շրջանցիկ ճանապարհի Բաբաջանյան-Աշտարակ հատվածի շինարարական աշխատանքների իրականացման մրցույթի արդյունքները: Մրցույթի հաղթող է ճանաչվել իտալական «Տիրենա Սկավի» ընկերությունը՝ 32 943 648,15 ԱՄՆ դոլարի գնային առաջարկով: Խորհուրդը հաստատել է մրցույթի գնահատման արդյունքները եւ «Տիրենա Սկավի»-ի հետ պայմանագրի կնքման հավանություն տվել: Աշխատանքների կատարման տեւողությունը 24 ամիս էր: Ճանապարհի ընդհանուր երկարությունը մոտավորապես 10 կմ է, միջին լայնությունը` 24 մ:

Սա դեռ տեսություն է: Ծրագրի գործնական իրականացումը սկսվել է անցած ամռանը: Եւ այսպես շարունակ: Երեւանի Մալաթիա-Սեբաստիա թաղամասի բնակիչների համար շինարարությունը դժոխքի է վերածվել:

Ես չեմ խոսի փոշու եւ աղմուկի մասին, դա հասկանալի է: Ինչպես երեւում է տեսանյութում եւ լուսանկարում, փորվել է հիմքի հսկայական փոս, որը կուլ է տվել նախկինում գոյություն ունեցող բազմաշերտ ճանապարհը: Փաստորեն, մեկ մեքենայի համար նեղ անցում է մնացել: Նրանց, ովքեր ստիպված են ամեն օր անցնել այս «ճանապարհով», կարելի է միայն կարեկցել: Քանի որ քանդված Բաբաջանյան փողոցը թաղամասի այս հատվածը կապում էր Իսակովի պողոտայի հետ եւ այնուհետեւ կենտրոնի հետ, բնակիչները ստիպված են օգտվել այլընտրանք չունեցող Անդրանիկի փողոցից: Սրան գումարենք իրավիճակը հասկանալու եւ կարգապահության բացակայությունը վարորդների ուղիղ կեսի մոտ եւ արդյունքում Անդրանիկի փողոցով երկու կանգառ անցնելը ահռելի ժամանակ եւ նյարդեր է պահանջում: Ամբողջ փողոցի ողջ երկայնքով մի մեծ խցանում է՝ նույնիսկ կիրակի օրերին:

Բայց սա դեռ ամենը չէ: Մոտակա հետիոտնային կամրջից «դեպքի վայրի» զննումը պարզ ցույց է տալիս, որ շինարարությունը ոչ միայն չի մոտենում ավարտին կամ գոնե իրավիճակի որոշակի մեղմացման, այլեւ ընդհանրապես չի իրականացվում: Չկա ոչ տեխնիկա, ոչ աշխատողներ: Այն ամենը, ինչ արվել է գրեթե մեկ տարվա ընթացքում, հիմքի փոսն է, հենապատի մի փոքր հատվածը, մեծ քանակությամբ մետր խողովակներ:

Հնարավոր է, իհարկե, ինչպես Երեւանի փողոցներում հայտնված հսկայական անցքերի ու փոսերի դեպքում, հղում անել վատ եղանակին եւ համապատասխան սարքավորումների բացակայությանը: Բայց այդ դեպքում ինչո՞ւ էր անհրաժեշտ քանդել գոյություն ունեցող ճանապարհը եւ ամեն կերպ բարդացնել մարդկանց առանց այդ էլ դժվար կյանքը: Մի՞թե, որ քաղաքը մռայլ ու դժգույն տեսք ունենա՝ սրանից բխող բոլոր հետեւանքներով:

Քանի որ շինարարությունը սկսել եք, բարի եղեք այն կատարել եւ ավարտին հասցնել այնպես, որ նվազագույնի հասցվեն անհարմարությունները, եւ երկար ամիսներ չթողնել հսկայական թաղամասի բնակիչներին առանց տուն վերադառնալու հնարավորության՝ առանց ճանապարհին մի քանի ժամ սպանելու: «Շինարարության» այս տեմպերով այն կավարտվի ոչ թե 24 ամսվա, այլ առնվազն 24 տարվա ընթացքում:

Մարտի 24-ի երեկոյան, երբ այս նյութն արդեն պատրաստ էր, Երեւանի քաղաքապետարանը հանդես եկավ նոր հաղորդագրությամբ: Մարտի 26-ից հուլիսի 30-ը էստակադայի տակով փակ կլինի Բաբաջանյան փողոցից դեպի Իսակովի պողոտա եւ հակառակ ուղղությամբ երթեւեկությունը: Առաջարկվում է օգտվել Բաբաջանյան փողոցից դեպի Իսակովի պողոտա շրջադարձով երթուղուց:

Փաստորեն, սա նշանակում է, որ մայրաքաղաքի Մալաթիա-Սեբաստիա շրջանի բնակիչները կհայտնվեն կիսաբլոկադայի վիճակում:

Իհարկե, մի օր սա նույնպես կավարտվի: Միայն իսկապես ցանկալի չէ, որ դա ստացվի ինչպես դասականի մոտ է: Ափսոս միայն` ապրեինք այդ հիանալի ժամանակներում...

Իսկ ահա, թե ինչ տեսք ունեն շինարարական աշխատանքները Ճապոնիայում: Շինարարությունը տեւել է երկու օր