Վաշինգտոնն օգտագործում է մարդու իրավունքների թեման՝ որպես դիվանագիտական գործիք երկրների վրա ճշնում գործադրելու համար, որոնք չեն ցանկանում ենթարկվել եւ զիջել, հայտարարել է չինացի պաշտոնյա Լին Սունթյանը, հաղորդում է ՌԻԱ Նովոստի-ն:
Նրա խոսքով՝ մարդու իրավունքները ԱՄՆ-ի մենաշնորհը կամ արտոնությունը չեն, այլ ամբողջ մարդկության համընդհանուր ձգտումն են: Իրականում ԱՄՆ-ն հոգում է միայն սեփական շահերի եւ հեգեմոնիայի, ոչ թե մարդու իրավունքների մասին, համարում է Լին Սունթյանը:
Նրա խոսքով՝ ԱՄՆ-ն տասնամյակներ շարունակ «իբրեւ պաշտպանել է մարդու իրավունքները Ասիայի երկրներում, Աֆրիկայում եւ Լատինական Ամերիկայում, սակայն երբեք չի ձեռնարկել գործողություններ ինչ-որ երկրում զարգացման խնդիրների լուծմանը նպաստելու համար:
«ԱՄՆ-ն հոգում է միայն կապիտալի եւ քաղաքականության մասին, պաշտպանում հարուստների իրավունքները: Հարուստները դառնում են ավելի հարուստ, աղքատներն՝ ավելի աղքատ: ԱՄՆ-ում ամենահարուստ 50 մարդկանց կարողությունը հավասար է 165 միլիոն ամենաաղքատ մարդու կարողությանը»,-նշել է նա:
Միեւնույն ժամանակ Լին Սունթյանը հավելել է, որ իր հեգեմոնիայի եւ շահադիտական նպատակների իրացման համար Վաշինգտոնն օգտագործում է մարդու իրավունքների թեման որպես դիվանագիտական գործիք երկրների վրա ճշնում գործադրելու համար, որոնք չեն ցանկանում ենթարկվել եւ զիջել:
«1991 թվականից ԱՄՆ-ն զանձազերծել է պատերազմներ Պարսից ծոցում, Կոսովոյում, Աֆղանստանում, Իրանում, Լիբիայում եւ Սիրիայում, ինչը հանգեցրել է զանգվածային զոհերի քաղաքացիական բնակչության շրջանում եւ բազմաթիվ փախստականների: Միեւնույն ժամանակ ԱՄՆ-ն ամեն տեսակի առիթներով միակողմանի պատժամիջոցներ է սահմանել Կուբայի, Իրանի, Զիմբաբվեի, Վենեսուելայի, Սիրիայի եւ այլ երկրների դեմ, եւ երբեք չի մտահոգվել կյանքի, առողջության եւ այդ երկրներում մարդկանց գոյության մասին»,-հավելել է չինացի պաշտոնյան:
Նա նշել է, որ երկրները տարբերվում են պատմությամբ, քաղաքակրթությամբ եւ զարգացման աստիճանով, եւ մարդու իրավունքների ոլորտում դրանց զարգացումը, անշուշտ, նույնպես տարբեր է:
«Միջազգային հանրությունը պետք է սատարի փոխադարձ հարգանքը, հավասար վերաբերմունքը մինյանց նկատմամբ, համագործակցության եզրերի փնտրտուքը տարբերությունները պահպանելու եւ համընդհանուր զարգացմանը ձգտելու դեպքում, ամրապնդի փոխանակումն ու համագործակցությունը մարդու իրավունքների ոլորտում եւ նպաստի համընդհանուր առաջընթացին»,-հավելել է Լին Սունթյանը:
Նա ընդգծել է, որ միջազգային հանրությունը նաեւ պետք է ներկայանա երկակի ստանդարտների եւ մարդու իրավունքները քաղաքականացնելու դեմ, իսկ զարգացած երկրները պետք է արդյունավետորեն իրագործեն իրենց պարտավորությունները զարգացող երկրներին օգնություն ցուցաբերելու հարցում, որպեսզի բոլոր մարդիկ կարողանան ապրել խաղաղ, երջանիկ եւ կայուն կյանքով՝ համաձայն մինչեւ 2030 թվականը ՄԱԿ-ի՝ կայուն զարգացման ոլորտում օրակարգի:
