Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւն ավելի ու ավելի է սկսել անզուսպ եւ նյարդային հայտարարություններ անել։ Նախօրեին ընտրված ԶԼՄ-ներին տված հարցազրույցում նա հերթական «ավելորդությունն» է թույլ տվել։ Խոսելով տարածաշրջանում խաղաղության հեռանկարների մասին, Ալիեւն ասել է․ «Դա ինչ-որ ժամանակ կլինի սեղանին։ Ապա մենք հատուկ ակտիվություն կցուցաբերենք։ Չեն ցանկանում, ուրեմն պետք էլ չէ։ Չեն ցանկանում սահմանագծում, ուրեմն պետք էլ չէ։ Դա նշանակում է, որ սահմանը կանցնի այնտեղով, որտեղով մենք անհրաժեշտ համարենք։ Սակայն ես արդեն ստիպված եմ նման տերմիններ օգտագործել։ Սահմանը սահմանագծված չէ, ո՞վ ասաց, որ այն անցնում է այնտեղով, ոչ թե այստեղով։ Ես կարծում եմ, որ այն այստեղով է անցնում։ Դրա համար հիմնավորումներ ունեմ՝ պատմական, քարտեզագրական։ Ուստի դա նրանց շահերից ավելի շատ է բխում, քան մեր շահերից»։
«Պատմական, քարտեզագրական» հիմնավորումներ ասելով՝ Ալիեւը նկատի ունի ադրբեջանական քարոզչամեքենայի ստեղծած «փաստաթղթերը»։ Անցած դարի սկզբում իր ստեղծման պահից Ադրբեջանի հանրապետությունն անմիջապես սկսել է պահանջներ ներկայացնել ՀՀ պատմական տարածքների նկատմամբ։ Հենց այդպես Խորհրդային Ադրբեջանը ստացավ հայկական Նախիջեւանն ու Արցախը։ Իր պահանջներն «ամրապնդելու» համար Ադրբեջանի հանրապետության անկախության մասին սահմանադրության եւ հռչակագրի մեջ նշվում է ոչ թե իրավահաջորդ ԱԽՍՀ-ն, այլեւ մի քանի տարի գոյատեւած ԱԺՀ-ն (Ադրբեջանի ժողովրդավարական հանրապետություն), որի քարտեզը (միայն թղթի վրա) ներառում է ՀՀ տարածքների մի մասը։
