Քաղաքացիները, տեսնելով երկրում զբաղվածության վերաբերյալ թվերը, անսահման զարմանում են: Հրապարակված վերջին տվյալների համաձայն, ընթացիկ տարվա առաջին կիսամյակում գրեթե 1.2 մլն զբաղված քաղաքացի է եղել (ավելի հստակ՝ 1175.8 հազար մարդ): Միաժամանակ, պաշտոնապես «գործազուրկի» կարգավիճակ է ունեցել շուրջ 62 հազար մարդ:
Միաժամանակ, Հայաստանի Ազգային վիճակագրական ծառայությունը տնային տնտեսությունների ընտրովի հետազոտության հիման վրա հաշվարկում է փաստացի գործազրկության մակարդակը: Այսպես, ընթացիկ տարվա առաջին կիսամյակի տվյալներով, երկրում գործազուրկների թիվը կազմել է շուրջ 254 հազար մարդ, որոնցից գյուղական բնակավայրերում՝ 40 հազարից պակաս: Այս վերջին ցուցանիշն էլ հարցականներ է առաջացնում:
Հայաստանը գյուղատնտեսական նշանակության հողերի առատությամբ պարծենալ չի կարող: Ֆերմերային մեկ տնտեսության պարագայում ցանքատարածությունների մակերեսը մի փոքր է գերազանցում 1 հեկտարը: Բուսաբուծությամբ զբաղվելու համար նոր հողատարածքների ձեռքբերումը որոշակի ծախսեր է պահանջում: Իսկ ֆերմերների գերակշիռ մասը ֆինանսական նման միջոցներ ակնհայտորեն չունի:
Հայտնի է, որ գյուղական ընտանիքները, ի տարբերություն քաղաքաբնակների, առանձնանում են բազմազավակությամբ: Սերունդները նոր ընտանիք են կազմում, որոնց նույնպես տարածք է հարկավոր՝ տուն կառուցելու եւ տնտեսություն վարելու համար: Արդյունքում, առանց այն էլ փոքր հողակտորներով ֆերմերային տնտեսությունները կարող են մասնատվել:
Հողերի անբավարարություն է նկատվել բոլոր ժամանակներում, Հին աշխարհի շատ երկրներում: Գյուղական բնակչության մի ստվար զանգված աշխատանք գտնելու նպատակով ձգտում է դեպի քաղաքներ: Հայաստանում խորհրդային ժամանակաշրջանում գյուղաբնակների հոսքը քաղաք խթանվում էր հանրապետության արդյունաբերացմամբ: Նույնիսկ առանց մասնագիտության առկայության գյուղացին կարողանում էր գործարանում աշխատանք գտնել: Հիմա նման հնարավորությունները սահմանափակ են, քաղաքաբնակներն իրենք աշխատանքի տեղավորման հարցում խնդիրներ ունեն:
Գյուղերում պաշտոնապես ներկայացված գործազրկության ցածր մակարդակը պարզ բացատրություն ունի: Մեթոդաբանության համաձայն, զբաղված են համարվում նաեւ այն բնակիչները, ովքեր սեզոնային, ժամանակավոր կամ պատահական աշխատանք են ունեցել, եթե անգամ ուսումնասիրվող ժամանակահատվածում աշխատանքը տեւել է ընդամենը… 1 ժամ: Զբաղված են համարվում նաեւ ընտանիքի այն անդամները (այդ թվում՝ ֆերմերային), ովքեր տնտեսությունում աշխատել են առանց աշխատավարձի, ինչը շատ տարածված է գյուղերում:
Սակայն իրականում ամեն ինչ այնքան էլ պարզ չէ: Գյուղացիների մեծ մասի եկամուտը տնտեսություններից բավական քիչ է: Այդ պատճառով «ֆերմերներն» աշխատունակ որդիների հետ հոծ խմբերով ձգտում են այլ երկրներ, հիմնականում՝ Ռուսաստան: Այդպիսով նրանք ինքնուրույն ապահովում են իրենց զբաղվածությունը, ընդ որում՝ ավելի բարձր աշխատավարձով, քան կարող էին ստանալ իրենց ֆերմերային տնտեսություններից: Այնպես որ, արտերկրում աշխատող մեր հարյուր հազարավոր հայրենակիցներին իրականում կարելի է Հայրենիքում համարձակորեն գործազուրկների թվին դասել:
