Թեեւ Շոտլանդիայի հանրաքվեում հաղթել են Միասնական Մեծ Բրիտանիայի կողմնակիցները, այդ քվեարկության անցկացման փաստը ոգեւորել է Եվրոպայի մյուս երկրների ազգայնականներին:
Նրանք, ովքեր ցանկանում են Եվրոպայի պետություններն իրենց այժմյան տեսքով պահպանել, հանգիստ շունչ քաշեցին Շոտլանդիայի հանրաքվեից հետո: Սակայն Կատալոնիայի, Ֆլամանդիայի եւ Հարավային Տիրոլի ազգայնականները, ընդհակառակը, իրենց շոտլանդացի «գործընկերների» հաղթանակի հույս էին փայփայում: Նրանք ուրախության առիթ էլ ունեն. Շոտլանդիայի անկախության կողմնակիցները պարտվել են քիչ տարբերությամբ, ընդ որում՝ Լոնդոնից ինքնավարության իրավունքներն ընդլայնելու համաձայնություն ստանալով:
Եվրոպայի մյուս երկրներում անկախության կողմնակիցները նախկինի պես հուսով են նման քվեարկություններ անցկացնել: Զարմանալի չէ, որ տարածաշրջանային ղեկավարություններին զիջումների հարցում ԵՄ երկրների կառավարությունների վրա գործադրվող ճնշումն աճում է, գրում է «Deutsche Welle»-ն:
Կատալոնիայի վարչապետ Արթուր Մասը մտադիր է նման հանրաքվե անցկացնել 2014 թ. նոյեմբերի 9-ին: Եթե քվեարկողների մեծամասնությունը կողմ լինի Կատալոնիայի առանձնանալուն, ապա Մասը նման արդյունքը կգնահատի որպես քաղաքական մանդատ` Մադրիդի հետ շրջանի անկախության վերաբերյալ բանակցությունների համար: Իսպանիայի կառավարությունը նման հանրաքվե անցկացնելու երեւույթը անօրինական է գնահատում:
Հաջողության հույս ունի նաեւ «Ֆլամանդիայի նոր դաշինք» կուսակցության նախագահ Բարտ դը Վեվերը: Ազգայնականների առաջնորդը վստահ է, որ Բելգիան առանց այն էլ «կվերանա», այդ պատճառով էլ ցանկանում է Ֆլանդրիա ստեղծել` բանակցությունների ճանապարհով, փոխանցում է Pravda.ru-ն:
Հարավտիրոլյան «Ազատություն» կուսակցության համար Շոտլանդայի հանրաքվեի արդյունքը նվազ կարեւոր է, քան այն անցկացնելու փաստը:
Հարավային Տիրոլ գերմանալեզու շրջանը մինչեւ Առաջին համաշխարհային պատերազմը պատկանել է Ավստրոհունգարական կայսրությանը, սակայն հետո անցել է Իտալիային: Այսօր հանրաքվե անցկացնելու անհրաժեշտության մասին խոսում են նաեւ տարածաշրջանային երկու կուսակցություն, բացի «Ազատությունից», որի նպատակն է կամ Հարավային Տիրոլը վերադարձնել Ավստրիայի կազմ, կամ էլ անկախության հասնել: Այստեղ անջատական միտումները թափ են առել ճգնաժամի ժամանակ, որը հատկապես ցավոտ էր Իտալիայի համար:
