Ուկրաինական ճգնաժամն ինչ-որ առումով ժամանակի մեքենա է եւ իր ցուցանիշներով կրկնում է հետխորհրդային զինված հակամարտությունների առանձնահատկությունները: Հոկտեմբերի 30-ին կայացած «Ուկրաինական ճգնաժամը եւ նրա ազդեցությունը Հարավային Կովկասի վրա. քաղաքականություն եւ անվտանգություն» թեմայով համաժողովի ժամանակ այս մասին հայտարարեց Կովկասի ինստիտուտի տնօրեն, քաղաքագետ Սերգեյ Մինասյանը:
Մյուս կողմից, ըստ նրա, ուկրաինական ռազմաքաղաքական ճգնաժամի առանձնահատկությունն այն է, որ այն դարձավ, այսպես կոչված, «հիբրիդային» պատերազմ հետխորհրդային տարածաշրջանում: «Այսինքն՝ պատերազմ, որը, փաստորեն, վարում էին երկու պետական խաղացողներ՝ Ռուսաստանը եւ Ուկրաինան, բայց մյուս կողմից, այնպիսի միջանկյալ կոմբինացիաների ներգրավմամբ, ինչպիսիք են տեղեկատվական-քարոզչականը, ինչպես նաեւ տնտեսականն ու քաղաքականը՝ երկու կողմից էլ մեծ քանակությամբ հատուկ նշանակության ուժերի ներգրավմամբ»,- նշեց Մինասյանը:
Քաղաքագետի խոսքով, ուկրաինական ճգնաժամը նաեւ այլ առանձնահատկություն ունի: «Այն անմիջապես սրվեց. սկսվելով Ղրիմում Ռուսաստանի հատուկ նշանակության ուժերի՝ համեմատաբար ոչ մեծ գործողությունից՝ 2014 թվականի գարնանն այն արագորեն անցում կատարեց կիսապարտիզանական մեթոդներով ռազմական գործողությունների փուլ: Իսկ արդեն հուլիս-օգոստոսին մենք բախվեցինք, թերեւս, Եվրոպայում ամենազանգվածային ռազմական գործողությունների՝ զրահատեխնիկայի, ավիացիայի եւ հրետանու կիրառմամբ»,- ընդգծեց Սերգեյ Մինասյանը:
