Արթուր Հարոյանը պորտուգալերեն չի իմացել, սակայն բախտը նրան Պաուսլո Կոելյոյի հետ նամակագրության հնարավորություն է ընձեռել: Չիմանալով պորտուգալերեն՝ Արթուրը մեկնել է Բրազիլիա, որտեղ զրոյից լեզու է սովորել: Ավելին, Սան Պաուլոյում նա ավարտել է դրամատիկական ուսումնարանը եւ դերասան ու բեմադրիչ դարձել: Այս մասին գրում է բրազիլական խոշորագույն Globo մեդիահոլդինգի Globo Teatro կայքը:
«Նա հրաշալի պորտուգալերեն գիտի, բայց ազգանունից պարզ է դառնում. նա Բրազիլիայից չէ: Նա այն 11 մլն հայերից է, որոնք հայրենիքից դուրս են ապրում, որտեղ նրանց թիվը 3 մլն է:
Սան Պաուլոյում բնակվող Հարոյանն արդեն 6 տարի «1915» ներկայացումն է բեմադրում: Այստեղ ե՛ւ պոեզիա, ե՛ւ պատմական փաստեր կան: Նպատակն է, որպեսզի հնչեն երկար ժամանակ լռած մարդկանց ձայները:
Եվ չնայած 1.5 մլն հայերի կոտորածը ճանաչվել է միջազգային հանրության զգալի հատվածի կողմից, թուրքական կառավարությունը մշտապես հերքում է այդ իրադարձությունները, որոնք համեմատում են Հոլոքոստի հետ: «Հայերի պարտականությունն է՝ ե՛ւ հայրենիքում, ե՛ւ դրա սահմաններից դուրս, խոսել այդ մասին»,- հայտարարեց հեղինակը:
Բրազիլիայում Հարոյանը Սան Պաուլոյի դրամատիկական արվեստի դպրոցի ընկերների հետ «Տապան» թատերախումբն է ստեղծում: «Ես մշտապես ազդանշաններ էի ստանում, որ իմ ապագան կապված է Բրազիլիայի հետ»,- հավելեց նա:
Լամբադայի ռիթմերի մեծ սիրահար Հարոյանը բրազիլական մշակույթի հետ առաջին անգամ առնչվել է մանկության տարիներին, երբ երկրաշարժից հետո (ամենայն հավանականությամբ՝ 1988 թվականի - խմբ.) դպրոցի ավերակներում բրազիլական դրոշով վզկապ է գտնում: Դրանից հետո նրան հնարավորություն է ընձեռվում նամակագրություն ունենալ Պաուլո Կոելյոյի հետ, որը նրան խորհուրդ է տվել այդուհետ նույնպես հետեւել ճակատագրի նշաններին: Դրանից հետո Հարոյանը Բրազիլիայի տոմս է գնում:
25 տարեկանում նա Ռոնդոնիա է ժամանում՝ Բրազիլիայի հեռավոր արեւմուտք: 9 ամիս անց նա բրազիլական քաղաքացիություն է ստանում եւ որոշում է իրականություն դարձնել թատրոնում աշխատելու երազանքը: «Բեմադրությունը գրել եմ դեռեւս Հայաստանում եւ նոր ընկերներիս հետ պորտուգալերեն թարգմանել: Այս տարի՝ այդ իրադարձությունների 100-րդ տարելիցի առիթով, որոշեցինք վերադառնալ դրան»,- նշեց Հարոյանը՝ հավելելով. «Հանդիսատեսի շրջանում հիմնականում բրազիլացիներ են, եւ ես ուրախ եմ: Մենք պետք է խոսենք այդ մասին այնքան ժամանակ, քանի դեռ մեղավորները պատասխանատվության չեն ենթարկվել: Նման հանցագործությունները չպետք է կրկնվեն»:
