Սեպտեմբերի 4-ին Հայաստանի ազգային հավաքականը Եվրո 2016-ի ընտրական փուլի շրջանակներում արատգնա հանդիպում կանցկացվի Սերբիայի հավաքականի հետ: Սա կլինի հայկական թիմի առաջին խաղը նրա անփոխարինելի դարպասապահի, ավագ ֆուտբոլիստի կարիերան ավարտելուց հետո: NEWS.am-ի թղթակից Վերա Մարտիրոսյանը զրուցել է Ռոման Բերեզովսկու հետ՝ իր զգացողությունների, առաջիկա ծրագրերի, կարիերայում ամենից հիշվող պահերի եւ այլ թեմաների մասին:

Ռոման, գրեթե 20 տարի հանդես եք եկել Հայաստանի ազգային հավաքականում եւ այսօր առաջին անգամ դիտելու եք խաղը ոչ ֆուտբոլիստի կարգավիճակով: Ի՞նչ զգացողություններ ունեք:

Զգացողություններս նոստալգիկ են, բայց միեւնույն ժամանակ կարծում եմ, որ պետք է առաջ նայել լավատեսությամբ, հավատալ, որ հաջողությունը կգա, անկախ այն բանից, թե ով է խաղում թիմում: Հուսամ՝ տղաները ցույց կտան՝ ինչի են ընդունակ:

Ի՞նչ ծրագրեր ունեք առաջիկայում:

Այնպես ստացվեց, որ կարիերաս ավարտելուց անմիջապես հետո ես անցա մարզչական գործունեության: Սկզբում մարզում էի դարպասապահներին «Դինամոյի» երիտասարադական թիմում: Նրանց հետ մեկնում էի հավաքների, իսկ նոր մարզչի՝ Անդրեյ Կոբելեւի գալու հետ տեղափոխվեցի հիմնական թիմ: Հուլիսի կեսերից ես «Դինամոյի» հիմնական թիմի դարպասապահների մարզիչն եմ:

Դուք ստացե՞լ եք մարզչական արտոնագիր:

Այո, անմիջապես ես ընդունվեցի մարզիչների դպրոց: Այժմ աշխատելուն զուգահեռ սովորում եմ: Այսպես կլինի մեկ տարի:

Ձեր նախկին խաղընկերը ազգային հավաքականում ՝ Արթուր Պետրոսյանը անցյալ տարի «Ցյուրիխում» մարզելուն զուգահեռ աշխատում էր նաեւ Հայաստանի ազգային հավաքականում: Հնարավոր է՝ Ձեզ մոտ էլ ստացվի համատեղելը:

Անկեղծ ասաց, նման խոսակցություններ չեն եղել: Բայց եթե լինեն, կարծում եմ կարելի է քննարկել:  Հուսամ՝ թիմում դեմ չեն լինի: Դա կբարձրացնի նաեւ թիմի մակարդակը: Անգամ եթե մարզիչն է աշխատում այնպիսի բարձր մակարդակի վրա, ինչպիսին հավաքականն է: Կարծում եմ՝ «Դինամոյի»  համար դա շատ հարգի կլինի: Իմ ժամանակավոր բացակայություններն այնտեղ խնդիր չեն լինի: Եթե իմ օգնության կարիքը լինի, ես մեծ սիրով թիմի հետ կլինեմ բոլոր խաղերին:

Պորտուգալիայի հետ պարտությունից հետո շատ էր խոսվում, որ Դուք կավարտեք կարիերան, բայց հավաքականը դեռ չորս խաղ ունի անցկացնելու: Եթե «Դինամոյից» առաջարկը չլիներ, Դուք կմնայի՞ք թիմում մինչ ընտրական փուլի ավարտը:

Հավաքականը դեռ ունի խմբից դուրս գալու փոքր, տեսական հնարավորություններ: Առաջ ես այդքան ուժեղ չէի զգում, որ ժամանակն աշխատում է իմ դեմ որպես ֆուտբոլիստի: Եվ ապրածս ամեն ամիսը, չնայած իմ կատարած մեծ աշխատանքի, ինձ ավելի հետ էր գցում՝ համեմատած իմ ավելի երիտասարդ թիմակիցների:

Կոնկրետ ե՞րբ զգացիք, որ պետք է հեռանաք:

Ես մեծ հույսեր էի կապում Պորտուգալիայի խաղի հետ: Եթե մենք հաղթեինք, խմբից դուրս գալու լավ հնարավորություններ կպահպանեինք: Եթե այն ժամանակ կարողանայի պահպանել մարզավիճակս, գուցե եւ մնայի: Բայց այդ ժամանակ լրանում էր պայմանագրիս ժամկետը «Դինամոյի» հետ: Ինձ թիմի նախկին ղեկավարությունը  առաջարկեց աշխատանք եւ ես այն ընդունեցի:

Այն ժամանակ մամուլում խոսվում էր, որ հնարավոր է Դուք հանդես գաք երեւանյան «Փյունիկում», որպեսզի  պահպանեք ֆիզիկական մարզավիճակը: Այդպիսի ծրագրեր կայի՞ն:

Խոսակցություններ կային, բայց, կշեռքին դնելով բոլոր կողմերն ու դեմերը, ես հասկացա, որ կարելի է ձգել մի քիչ էլ, բայց ես չգիտեի, թե հետո ինչպես կլինի: Գուցե ավելի վատ լիներ: Ինչպես արդեն ասացի՝ ժամանակն իմ դեմ էր խաղում: Ես կարող էի երկու- երեք ամիս էլ խաղալ, բայց դժվար թե դառնայի ավելի լավը, քան կայի:

Երբ Սարգիս Հովսեփյանն ավարտեց կարիերան, բոլորին պարզ էր, որ նոր ավագը Դուք եք լինելու: Ինչ եք կարծում ՝ ո՞վ է լինելու հավաքականի հաջորդ ավագը:

Կարծում եմ՝  կա երեք թեկնածու, ովքեր ունեն առաջնորդի հատկանիշներ՝ Ռոբերտ Արզումանյանը՝ նա արդեն բավական փորձառու է, Հենրիխ Մխիթարյանը՝ հիանալի ֆուտբոլ է ցուցադրում, նա Հովսեփյանի ժամանակից էլ ցույց է տալիս առաջնորդի որակներ, եւ Յուրա Մովսիսյանը, որը կրկին սկսել է գոլեր խփել եւ լավ մարզավիճակ հավաքել: Մարզիչը կորոշի, թե ով կլինի ավագ:

Արդեն պա՞րզ է՝ կկազմակերպվի Ձեր հրաժեշտի խաղը:

Անկեղծ ասած, չեմ մտածել: Ես կժամանեմ Երեւան Դանիայի հետ խաղին: Այդ մասին կխոսենք:

Այսօր Հայաստանի հավաքականը խաղում է Սերբիայի հետ: Այս թիմերի երեւանյան հանդիպումը լավագույն էր մեր թիմի համար այս ընտրական փուլում: Ի՞նչ եք սպասում խաղից:

Ֆուտբոլիստների համար դժվար է լինելու խաղալ դատարկ տրիբունաների ներքո: Հուսամ՝ դա մեր թիմի օգտին կխոսի: Բոլորը գիտեն, թե ինչպիսի երկրպագուներ են սերբերը: Այդ աջակցությունը միշտ օգնում է Սերբիայի հավաքականին: Հուսամ՝ մեր տղաները լավ ֆուտբոլ ցույց կտան: Հաջողություն եմ մաղթում նրանց:

Ինչո՞ւ տանուլ տվեցինք այս մրցափուլը:

Հիմնական պատճառը ՝ առաջատար ֆուտբոլիստների վնասվածքներն էին: Եկավ նոր մարզիչ, ով մեծ ոգեւորությամբ մոտեցավ իր գործին: Գուցե այդ հարցում մի քիչ չափն անցավ, երբ երկարատեւ հավաք անցկացրինք, որտեղ վնասվածք ստացավ Արաս Օզբիլիզը, հետո էլ Յուրան էր երկար բուժվում: Նա ցանկանում էր արագ արդյունքի հասնել, բայց գուցե արժեր ավելի լավ ծանոթանալ թիմին, տղաների հնարավորություններին: Գուցե այդպես հնարավոր լիներ խուսափել վնասվածքներից: Ստացվեց, որ մենք մեկ խաղ չունեցանք մեր հիմնական օպտիմալ կազմով: Այո, կային նաեւ հաջող պահեր: Օրինակ՝ Սերբիայի հետ խաղը: Բայց հիմնականում խաղերն ընթանում էին նույն սցենարով: Մենք վատ չէինք սկսում, առաջինն էինք բացում խաղի հաշիվը: Իսկ հետո սկսվում էին վնասվածքները: Գուցե դա ֆիզիկական պատրաստվածության հարցն է: Գուցե պետք էր ավելի շատ ժամանակ տրամադրել դրան:

Ինչպե՞ս եք գնահատում աշխարհի առաջնության ընտրական փուլի վիճակահանության արդյունքները:

Կարծում եմ՝ մենք լավ հնարավորություններ ունենք՝ հատկապես, երբ առաջնությունը անցկացվելու է Ռուսաստանում: Ես կարիերաս ավարտել եմ որպես ֆուտբոլիստ, բայց հավատում եմ եւ հույս ունեմ, որ Հաայստանն ի զորու է խմբում գրավել առնվազն երկրորդ տեղը:

Եվ վերջում չեմ կարող չտալ այս հարցը՝ Ձեր կարիերայի ամենահիշվող, պահը Հայաստանի ազգային հավաքականում:

Ամենից հիշվող պահը 2007-ին էր, երբ թիմը մարզում էր Յան Պորտերֆիլդը, ում հետ հավաքականը ծաղկում ապրեց: Ցավոք, այդ ժամանակ ես քիչ էի խաղում հավաքականում: Հիշում եմ, երբ նա արդեն շատ ծանր հիվանդ էր, եկավ Հայաստան՝ իմանալով որ իրեն մնացել է ապրել հաշված օրեր, գուցե մեկ շաբաթ: Այդ վիճակով նա եկել էր եւ աջակցում էր թիմին:

Վերա Մարտիրոսյան / Vera&Football