Կանադան կարող է դասեր քաղել Հայոց ցեղասպանությունից։ Այս մասին կանադական CBC News-ի հետ զրույցում ասել է կանադահայ ռեժիսոր Ատոմ Էգոյանը։ Կանադան հիմա ինքն է վերաիմաստավորում երկրի բնիկների հարցում իր անցյալը, հավելել է նա։
Ռեժիսորը իր կնոջ՝ դերասանուհի Արսինե Խանջյանի հետ կայցելի Մարդու իրավունքների կանադական թանգարան, որտեղ ելույթ կունենա Հայոց ցեղասպանության 100-ամյակին նվիրված հիշատակի երեկոյի ժամանակ։
«Ցեղասպանություն վերապրած իմ արմատները հորս կողմից են։ 6 տարեկան տատիկիս գտել էին մի գյուղում։ Թե որտեղից է նա, մենք չգիտենք։ Կանադայում մենք հաստատվել էինք Բրիտանական Կոլումբիայի նահանգի Վիկտորիա քաղաքում։ Այնտեղ հայկական համայնք չկար, եւ մենք ոչ ոքի հետ չէինք կարողանում խոսել։ Երբ ես հայտնվեցի Տորոնտոյում, ես հասկացա, որ այդ իրադարձությունների հետեւում պատմության հաստ շերտ կա»,- ասել է Էգոյանը։
Հատկանշական է, որ Կանադան ժամանակին օգնել է Թուրքիայից ժամանած փախստականներին, իսկ ավելի ուշ՝ ճանաչել Ցեղասպանությունը։
Ցեղասպանությունը ժխտողների հետ նա քիչ է հանդիպել։
«Սովորաբար չեն ասում՝ դա տեղի չի ունեցել։ Բայց ասում են՝ ամեն բան չափազանցված է կամ էլ, թե պատմությունը 2 կողմ ունի։ Իհարկե երբ դուք հանդիպում եք ինչ-որ մեկին, ով ամեն գնով ժխտում է, խոսակցությունից հետո նրա կոշտությունը միայն ավելանում է։
Երբ դուք թուրք երիտասարդների եք հանդիպում, պետք է հասկանաք, որ նրանք դպրոցում դա չեն սովորել։ Նրանցից շատերն անգամ չգիտեն, թե ինչ է տեղի ունեցել»,- նշել է Էգոյանը։
Հարցին, թե երբ չիմացությունը կդադարի արդարացում լինել, նա պատասխանել է. «Աններելի է ուրիշի տառապանքները չհասկանալը։ Հասկանալը մերձեցնում է մեզ մեր նմանների հետ։ Ցավոք, եթե կարելի է անպատիժ ժխտել կատարվածը, մարդուն բնորոշ է հենց այդպես վարվելը։
Պետք է հասկանանք, որ չի կարելի ուղղակի անտեսել այդ հարցը եւ բարեհաջող կերպով մոռացության մատնել։ Մեր առջեւ մեծ խնդիր է կանգնած, մենք պետք է շատ պահանջկոտ լինենք մեր նկատմամբ, որպեսզի նայենք մեր սխալների աչքերի մեջ»։
