12-ամյա Վարդանը միշտ ժամանակին է դպրոց գնացել, սակայն ապրիլի երկուսին ընկերների կանչով կես ժամ շուտ է տնից դուրս եկել: Դպրոց հասնելուն պես պայթյուն է լսել ու էլ ոչինչ չի հիշում:

Ադրբեջանական զինուժի կողմից ապրիլի 2-ին ժամը 08:30-ի սահմաններում Մարտունու պաշտպանական ուղղությամբ ՄՄ-21 («Գրադ») կայանքից հրթիռահրետակոծվել էր Մարտունու Զորական գյուղի դպրոցը։ 12-ամյա Վաղինակ Գրիգորյանը սպանվել էր, իսկ նրա եղբայրն ու ընկերը վիրավորվել էին, տեղափոխվել հիվանդանոց, որտեղ էլ վիրահատվել էին։

«Գեւորգն ու Վաղինակը եկան ու շուտ դուրս եկանք տնից: Չգիտեմ` ինչի շուտ գնացինք... հենց հասանք դպրոցի մոտ, պայթյուն լսեցինք»,- պատմում է Վարդանը, որը հրթիռակոծության հետեւանքով վիրավորվածներից երկու տղաներից մեկն է:

Վարդանին ու Գեւորգին առաջինն օգնություն է ցույց տալիս Վարդանի ավագ եղբայրը` 15-ամյա Անդրանիկը, որն անմիջապես հոր ավտոմեքենայով երեխաներին տեղափոխում է Մարտունիի հիվանդանոց: Գեւորգին անհապաղ վիրահատում են, իսկ Վարդանին տեղափոխում Ստեփանակերտ: Վիրավորվելուց մեկ ամիս անց Վարդանն արդեն սկսել է քայլել:

«Գեւորգն արդեն դուրս է գրվել, ինձ երեկ այցի էր եկել»,- նշում է Վարդանը:

Վարդանը խոսել շատ չի սիրում, բոլոր հարցերին պատասխանում է շատ կարճ: Ներկաներն ասում են` զինվորականի ընտանիքից է, դա է պատճառը. Հայրը քսան տարուց ավելի է` ծառայում է Պաշտպանության բանակում:

«Որոշել եմ, որ մեծանամ, զինվորական եմ դառնալու»,- մեր զրույցը եզրափակում է Վարդանը ու լուռ ժպտում: