Տարիներ շարունակ Ամերիկայի հայ համայնքն ԱՄՆ նախագահին կոչ էր անում պաշտոնապես ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը, եւ նրանց՝ այդ անելու անկարողությունն արդեն տասնամյակներ է, ինչ դարձել է ամերիկյան քաղաքականության առանձնահատկությունը: Այս մասին CNN-ում հրապարակված իր հոդվածում գրել է Հագար Խաջար Չեմալին:
Ըստ հեղինակի, չնայած փաստերի անտեսմանը՝ նախագահ Դոնալդ Թրամփը տրամադրված է ասել ճշմարտությունը: Առաջինը, նրան չի հետաքրքրում, թե ինչ են մյուս երկրները մտածում իր արտաքին քաղաքականության մասին, եւ ցանկանում է հասնել նրան, ինչին, իր կարծիքով, չի հաջողվել հասնել իր նախորդներին:
Ինչպես նշում է հեղինակը, ճանաչել Հայոց ցեղասպանությունը նշանակում է հարգել պատմական փաստերը, բացի այդ, դա նշանակում է նաեւ արձագանքել ԱՄՆ-ի 1.5 միլիոնանոց հայ համայնքի կոչին: Բարաք Օբաման մի քանի անգամ մոտ է եղել Ցեղասպանության ճանաչմանը, սակայն վերջիվերջո որոշել է հրաժարվել այդ որոշումից, քանի որ չէր ցանկանում ձախողել թուրք-ամերիկյան բանակցությունները: 2015 թվականին՝ Հայոց ցեղասպանության 100-ամյա տարելիցին, վարչակազմը որոշեց, որ նման քայլը կխաթարի Թուրքիայի հետ միասնական ջանքերն «Իսլամական պետության» դեմ պայքարում:
«Սակայն ժամանակն է, որպեսզի նախագահ Թրամփը Ցեղասպանության մասին հայտարարությամբ հանդես գա: Նախ, Թուրքիայի վերջին գործողություններն անմիջականորեն ուղղված են մեր ազգային անվտանգության նպատակների եւ դրանց իրականացման համար ծախսված ռեսուրսների դեմ»,- ընդգծում է հեղինակը` հիշեցնելով Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի ավելի ու ավելի ավտորիտար դարձող պահվածքի մասին:
Հոդվածում կրկին նշվում է, որ Թրամփի համար միեւնույն է, թե ինչ իր մասին կմտածի Թուրքիան: Ի վերջո, հեղինակը հիշեցնում է, որ Ռուսաստանը ճանաչել է Հայոց ցեղասպանությունը, եւ Մոսկվայի եւ Անկարայի միջեւ հարաբերությունները ջերմ են մնում:
«Երրորդը, եւ որ ամենակարեւորն է, նախագահ Թրամփը ցեղասպանության մասին հայտարարության պատճառով կարող է շահել նաեւ արտաքին քաղաքականության այլ ասպեկտներում: Նման քայլը կընդգծի ԱՄՆ-ի վճռականությունը վայրագությունների համար մղավորներին պատասխանատվության ենթարկելու հարցում, ինչպես նաեւ կցուցադրի իր սկզբունքներին անվախ հավատարիմ մնալու պատրաստակամությունը: Նման մոտեցումը լծակներ է տալիս Միացյալ Նահանգներին բանակցություններում կամ այլ դիվանագիտական հարթակներում, օրինակ՝ փոխնախագահ Մայք Փենսի՝ Մերձավոր արեւելքում քրիստոնյաներին պաշտպանելու վերաբերյալ խոստման առումով կամ՝ այլ փոքրամասնությունների հետապնդման, քանի որ մյուսները կիմանան, որ ԱՄՆ չի վախենում ասել ճշմարտությունը:
Նախագահի համար, ում, ամենայն հավանականությամբ, դիվանագիտական հետեւանքները չեն հուզում, այս տարի հիշատակի օրը Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը հեշտ հաղթանակ է ոչ միայն ԱՄՆ-ի եւ հայ-ամերիկյան համայնքի համար, այլ՝ հենց նախագահի, որն այժմ ամբողջ աշխարհում ճշմարտության նկատմամբ անտարբեր մարդու համբավ է ձեռք բերել», - ամփոփում է հեղինակը:
