Տիկին Քնարիկը ժպտալով սեղանի վրա է դնում հայերենով նամակները: Ձեռագիրը մի փոքր անվստահ է, ինչ-որ տեղ մանկականի նման: Նրանց հեղինակը ԱՄՆ-ից Ջեսի անունով երիտասարդն է: Հեռավոր 2000-ականներին նա 3 ամսով հյուրընկալվել էր տիկին Քնարիկի տանը: Ազատ ժամանակ նա տղային հայերեն էր սովորեցնում: Այդ ժամանակվանից նա պարբերաբար կնոջը հայերեն նամակներ է ուղարկում: Տիկին Քնարիկն էլ պահում է դրանք՝ ժամանակ առ ժամանակ վերընթերցելով:
Այն ժամանակ նա դեռ չգիտեր, որ Ջեսին կդառնա իր տան կենվորներից, իսկ տունը մի քանի տարի անց հյուրատուն կլինի եւ «Արարատ» անվանումը կստանա:
Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ նրանց մոտ հյուր եկավ մի աղջիկ, որը հնարավոր է ինչ-որ մեկից լսել էր նրանց հյուրընկալության մասին: Աղջիկը եկել էր տունը տեսնելու այլ երկրներից այստեղ կենվորներ բերելու համար:
Տունն այն ժամանակ,-հիշում է տիկին Քնարիկը, -բավական անհրապույր էր. ընդամենը 2 սենյակ, զուգարան՝ այգում: Այդ օրը նա լավաշ էր թխում եւ տանը եւ այգում թարմ հացի բյուր էր տարածվել: Ի զարմանս նրա՝ աղջիկը հիացել էր եւ ասել, որ սա հենց այն է, ինչ պետք է օտարերկրյա հյուրերին:
Այդ ժամանակվանից B&B «Արարատում» (լեռը կապ չունի, ամուսինների որդու անունն է) սկսեցին ամենատարբեր երկրներից հյուրեր գալ: Այսօր տարեկան նրանց մոտ մոտ 400-500 մարդ է հյուրընկալվում, մեծ մասը գալիս է ամռանը՝ օգոստոսին: Այս տարի սակայն, զբոսաշրջային սեզոնը սովորականից շուտ սկսվեց եւ արդեն մայիսին բնակվողները ավելի շատ էին, քան երբեւէ:
Տիկին Քնարիկը եւ նրա ամուսինը՝ Քաջիկ Սաղաթելյանը, օգնում են նրանց տեղավորվել, նրանց համար նախաճաշ են պատրաստում, ցանկության դեպքում՝ ճաշ եւ ընթրիք:
Տիկին Քնարիկը հաճախ լավաշ է թխում, հայկական գաթա, կով է կթում եւ զբոսաշրջիկները շատ են սիրում դիտել այդ գործընթացը, լուսանկարել, իսկ հետո փորձել թարմ կաթը:
Տերերը ֆրանսերեն են սովորել եւ ազատ շփվում են շատ զբոսաշրջիկների հետ:
Ջեսին ամենաառաջին կենվորն է: Նա հաճախ վերադարձել է ընկերուհու, ընկերների, իսկ մեկ անգամ էլ մոր հետ:
«Ջեսին ինձ «Քնարիկ մամա» է ասում եւ «իմ հայկական մամա»,-ժպտում է նա:
Տիկին Քնարիկը 3 տղա ունի, սակայն նրանցից ոչ ոք, տխուր հոգոց է հանում նա, -նրանց հետ գյուղում չեն ապրում:
Քաջիկ Սաղաթելյանին իրենց փոքր ընտանեկան բիզնեսը հենց սկզբից շատ դուր եկավ:
«Իմ կինն այստեղ վարչապետ է, իսկ ես նախագահ», - ասում է նա:
Հարցին՝ չի նեղվում արդյոք նա, որ իր հայրական տուն անընդհատ օտար մարդիկ են գալիս, ասում է. «Չէ, ինչ եք ասում, 21-րդ դարն է: Ես ուրախ եմ, որ մեր տունը հյուրեր է ընդունում, հուսով եմ, մեր երեխաները կշարունակեն այս գործը»:
