ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների հայտարարությունից  պետք  է անհանգստանար միայն օրվա իշխանությունը։ Այս մասին այսօր՝ մարտի 12-ին, լրագրողների հետ հանդիպմանն ասաց ԱԻՄ նախագահ Պարույր Հայրիկյանը։ 

«ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների հայտարարության մեջ նոր ոչինչ չկա, այդ հայտարարությամբ եթե ինչ–որ մեկը պետք  է անհանգստռանար,ապա դա միայն օրվա իշխանություններն են, մյուսները պետք է համարեին բնականոն, մինչդեռ հակառակն է  տեղի ունեցել՝ հայտարարությունից հետո բոլորն անհանգիստ են, հանգիստ են միայն իշխանությունները»,–նշեց նա։ 

ԱԻՄ նախագահի խոսքով՝ հայտարարության դրույթներից մեկն ուղղված էր ձեւաչափի փոփոխման դեմ.«Այս հայտարարության մեջ կա մի կետ, որն ուղղակիորեն ուղղված է ներկա իշխանությունների նախաձեռնության ցանկության հետ՝ այն է՝ Արցախը պետք է բանակցային կողմ դառնա, այսինքն՝ պետք է փոխվի բանակցությունների ձեւաչափը։ Այս դրույթն ուղղված է այն բանին, որ Նիկոլ Փաշինյանը ինքնուրույն այդպիսի որոշում չպիտի ընդուներ, այն պիտի համաձայնեցվեր Ադրբեջանի հետ»։  

Նա պարզաբանեց, թե ինչու Արցախը բանակցությունների կողմ դարձնելու մասին հայտարարությունը չի համարում նախաձեռնություն. «Այն, եթե լիներ նախաձեռնություն, հեղափոխությունից հետո իշխանությունները կհայտարարեին, որ իրենք չեն մասնակցում Արցախի վերաբերյալ որեւէ բանակցության, քանի դեռ Արցախը Հայաստանի մաս չէ։ Երբ կդառնա Հայաստանի մաս եւ ԼՂ հակամարտությունը կընկալվի որպես հայ–ադրբեջանական հակամարտություն, այդ ժամանակ Հայաստանը կմասնակցի։ Իսկ հայտարարել, թե Ալիեւը ինտելեգենտ մարդու տպավորություն թողեց, դա նշանակում է, դու քո նախնական հեղափոխական դիրքորոշումից նախահանջել ես եւ պետք է պարտվես»։

Հայրիկյանը պնդում է՝ համանախագահները պետք է խոսեին խաղաղություն հաստատելու, կայուն, բարիդրացիական հարաբերություններ հաստատելու մասին, բայց խոսում էին տեւական խաղաղության մասին։

ԱԻՄ նախագահը շեշտեց՝ Հայաստանը չի ունեցել եւ չունի արտաքին քաղաքականության հստակ ռազմավարություն. «Հայաստանը ընդամենը արձագանքային դիրքորոշում ունի»։

Հայրիկյանը հավելեց, որ հեղափոխությունից հետո նոր իշխանությունները պետք է հայտարարեին, որ ՀՀ արտաքին քաղաքականությունը եւ համաձայնեցրած փաստաթղթերը ենթակա են վերանայման. «Երբ Հայաստանում տեղի ունեցավ իշխանափոխություն, որը կոչվեց նաեւ հեղափոխություն։ Ես կարծում էի, որ հեղափոխական տրամադրություններին բնորոշ ճանապարհով ՀՀ իշխանությունները կազդարարեն, որ մինչ այդ ՀՀ արտաքին քաղաքականությունը եւ համաձայնեցրած փաստաթղթերը ենթակա են վերանայման, որովհետեւ Հայաստանը անկախություն հռչակելուց հետո անտարբերություն է հանդես բերել, մասնավորապես ՀՀ անկախությունը ոչնչացրած միջազգային փաստաթղթերի նկատմամբ»։