News
Լրահոս
News
Երեքշաբթի
Մարտ 19
Տեսնել լրահոսը

Սեւրի պայմանագրի եւ դրան հաջորդած գործընթացների պրիզմայով կարելի է պնդել, որ Ռուսաստանի դերի թերագնահատումը մեր տարածաշրջանում անընդունելի է, եւ Մոսկվայի հետ դաշնակցային հարաբերությունների ամրապնդումը պետք է դառնա անկյունաքար անվտանգության ապահովման եւ մեր արտաքին քաղաքականության կայացման գործում: Այս մասին Սեւրի պայմանագրի ստորագրման 100-ամյակին նվիրված գիտական ​​խորհրդաժողովում հայտարարել է ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիայի պատմության ինստիտուտի փոխտնօրեն Կարեն Խաչատրյանը:

Նա պարզաբանեց, որ Սովետական ​​Ռուսաստանը չէր կարող հաշտվել Անդրկովկասում ազդեցության կորստի հետ, քանի որ դա սպառնում էր իր հետագա գոյությանը, ինչպես նաեւ «Մեծ Թուրան» ծրագրի իրականացման հետ իր տարածքների հաշվին:

«Դաշնակիցների նպատակն էր թուլացնել Օսմանյան կայսրությունը եւ Ռուսաստանը եւ դուրս բերել դրանք տարածաշրջանից: Սեւրի պայմանագիրը Ռուսաստանի համար անընդունելի էր այն իմաստով, որ բացի հայկական հարցից, այն նաեւ անդրադարռնում էր Բոսֆորի եւ Դարդանելի նեղուցների խնդրին, քանի որ դրանք անցնում էին դաշնակիցների ռազմական հսկողության տակ: Սովետական ​​Ռուսաստանի եւ քեմալական Թուրքիայի միջեւ դաշինքը պայմանավորվում էր Սեւրի դաշնագրի դեմ պայքարի միջոցով: Կարեւոր է նշել, որ դաշնակիցները իրենք եւս վստահ չէին հայկական հարցի վերաբերյալ պայմանագրի դրույթների իրագործման եւ նեղուցների վերաբերյալ: Թուրքիայի աջակցությունը Խորհրդային Ռուսաստանի կողմից ուղղված էր Արեւմուտքի դեմ եւ պայմանավորված էր Հայաստանին իր ազդեցության գոտում թողնելու ցանկությամբ»,- հավելեց պատմաբանը:

 

!
Այս նյութը հասանելի է նաև   English and Русский
Տպել
Ամենաշատ