Ադրբեջանում Գերմանիայի դեսպան Վոլֆգանգ Մանինգը Turan-ին տված հարցազրույցում մի շարք ուշագրավ հայտարարություններ է արել:
Դեսպանը, մասնավորապես, հայտարարել է, որ Գերմանիան դեմ է հակամարտության ուժային լուծմանը, եւ հիշեցրել Բեռլինի` կողմերին ուղղված կոչերը հումանիտար զինադադարի ռեժիմի պահպանման մասին` միջազգային մարդասիրական օրենսդրության համաձայն: Այդ դրույթներն արտացոլված են 2020 թվականի նոյեմբերի 10-ի եռակողմ հայտարարության մեջ, որը հումանիտար հարցերի լուծում է նախատեսում Լեռնային Ղhարաբաղի տարածաշրջանում: «Այս կապակցությամբ մենք ողջունում ենք 2020 թվականի նոյեմբերին ձեռք բերված պայմանավորվածությունները, որոնք կարող են օգնել լուծել այս խնդիրները եւ հիմք դնել հակամարտության կողմերի հաշտեցմանը»,- ասաց դիվանագետը:
Գերմանիան կարծում է, որ անհրաժեշտ է կրկին վերականգնել Մինսկի խմբի ջանքերը` այս կամ այն պայմանավորվածությունների իրագործումն ապահովելու համար: Դեսպանը նշեց, որ Գերմանիան` որպես Մինսկի խմբի անդամ, դեռ կարծում է, որ ԵԱՀԿ-ի` որպես անվտանգության կազմակերպության ջանքերն անհրաժեշտ են առկա խնդիրները հաղթահարելու եւ դրանց լուծման ուղիներ գտնելու համար: «Մենք կցանկանայինք, որպեսզի Հարավային Կովկասի բոլոր երկրներն ընդհանուր գոտի դառնան, բարեկեցիկ երկրներ, որոնք տնտեսական ինտեգրում ունեն եվրոպական երկրների հետ:
Մենք ոչ միայն տնտեսական համագործակցություն ենք ցանկանում, այլեւ` քաղաքական փոխըմբռնում տարածաշրջանի երկրների հետ: Այս կապակցությամբ մենք ակնկալում ենք, որ միջազգային կառույցները Լեռնային Ղարաբաղի տարածաշրջան մուտք գործելու հնարավորություն կստանան, մենք պատրաստ ենք երկու երկրների կառավարությունների հետ քննարկել գերմանական ընկերությունների` տարածաշրջան մտնելու հնարավորությունը: Մենք` որպես կառավարություն, չենք կարող նրանց ստիպել, բայց կարող ենք հրավիրել: Բացի այդ, մասնակցությունը տարածքների վերականգնմանը հնարավոր է Եվրամիության, Արեւելյան գործընկերության ծրագրի շրջանակներում, որի անդամ են ինչպես Հայաստանը, այնպես էլ Ադրբեջանը: Սա ապագայի հարց է, իսկ այժմ մենք ցանկանում ենք կենտրոնանալ մարդասիրական հարցերի եւ միջազգային իրավունքի ապահովման վրա:
Այս առումով մենք խորհրդակցություններ ենք անցկացնում գերմանական ընկերությունների մասնակցությամբ ականազերծման խնդրին աջակցելու վերաբերյալ»,- ասել է դեսպանը: Ըստ նրա` կարեւոր է, որպեսզի կողմերը կարողանան հաղթահարել թշնամանքը, ինչը դժվար է միանգամից անել: Դրա համար ժամանակ է պետք: Սակայն, ամեն դեպքում, կողմերը պետք է հրաժարվեն ռազմատենչ հռետորաբանությունից: Երկու հասարակություններն էլ պետք է իրենց կառավարություններին կոչ անեն հրաժարվել դրանից:
Սակայն դեսպանի հետագա հայտարարությունը շատ հարցեր է առաջացնում: «Մենք անկեղծորեն ողջունում ենք Ադրբեջանի իշխանությունների հայտարարություններն այն մասին, որ Բաքուն պատրաստ է Երեւանի հետ տնտեսական համագործակցությանը եւ որ Ղարաբաղի հայերն Ադրբեջանի լիիրավ քաղաքացիներ են»,- շեշտեց դեսպանը:
Լեռնային Ղարաբաղի հայերն Ադրբեջանի քաղաքացիներ չեն` մի երկրի, որը սիստեմատիկ կերպով էթնիկական զտումներ է իրականացնում հայերի դեմ եւ ատելություն է սերմանում հայերի նկատմամբ: Քաղաքական կարգավորումը շարունակվում է, եւ այս համատեքստում դեսպանի հայտարարություններն առնվազն տարօրինակ են թվում: Միեւնույն ժամանակ, զինադադարը պահպանելու եւ հարաբերությունները բարելավելու լղոզված եւ անհասցե կոչերն ագրեսորին եւ զոհին վստահություն չեն ավելացնում դրանք հնչեցրած երկրների եւ կառույցների նկատմամբ:
