Ապրիլյան պատերազմի ժամանակ սրունքը կորցրած Շանթ Ղազարյանին հանդիպեցինք պրոթեզավորման կենտրոնում։ Բժիշկ-օրթոպեդ Մկրտիչ Գինոսյանը նրան օգնում էր հարմարվել պրոթեզավորված ոտքին։ Այն ժամանակավոր պրոթեզ է, ինչպես բժիշկներն են ասում՝ ուսումնա-մարզական, որի օգնությամբ հարմարվում է ոտքին, մինչեւ հիմնական պրոթեզավորումը։

Շանթը ծնվել եւ մեծացել է Վանաձորում, Երեւան են տեղափոխվել մի քանի տարի առաջ։ Ծառայել է Թալիշում, ապրիլի 6-ին վիրավորվել է ականի պայթյունից՝ զորացրվելուց մեկ ամիս առաջ։ Չի սիրում խոսել մարտական առաջադրանքների ու այդ օրերին տեղի ունեցած դեպքերի մասին։ Ասում է՝ խրամատում է վիրավորվել։ NEWS.am-ի նկարահանմանը համաձայնեց՝ պայմանով, որ  հարցեր չհնչեն ծառայության, վիրավորվելու ու ապրիլյան օրերի մասին։

Ասաց, որ  սեպտեմբերից սովորելու է Երեւանի տնտեսագիտական համալսարանում․ «Մեր պարտքն ենք կատարել, կարեւորն ամբողջությամբ բուժվելն է, ամեն ինչ դեռ առջեւում է»,-ասաց ու անցավ մարզանքների։ Առույգ պահվածքով, կատակներով, բարձր տրամադրությամբ բոլորիս շեղեց իր ֆիզիկական խնդրից։ Կատակեց, թե «դեռ պպզել պիտի սովորի, քանի որ 3-րդ մասում է ապրում»։ Զարմացրեց իր կամքով ու մի շաբաթվա ընթացքում արձանագրած առաջընթացով։

Մի քանի օրվա մարզանքներից հետո առանց հենակների աստիճաններն էր իջնում-բարձրանում։ Ավելին՝ խոստացավ ինձ ճանապարհել՝ անձամբ  վարելով մեքենան։ Դրանից հետո էլի ծրագրեր ուներ։ Կարմիր խաչից հրավիրել էին մասնակցելու սեղանի թենիսի մրցույթի։ Երկմտում էր՝ մասնակցել, թե ոչ։ Ընկերներին հաջողվեց  համոզել։ Հաջորդը ֆուտբոլն է, ինչի հարցում օրթոպեդ Մկրտիչ Գինոսյանը կասկած չունի։