Անցած տարի հուլիսի 5-ին ավարտվեց «Էլեկտրիկ Երեւանի» «էպոխան». կեսօրին բացվեց Բաղրամյան պողոտան, որը մոտ երկու շաբաթ փակել էին երիտասարդները` պահանջելով չեղյալ հայտարարել էլեկտրաէներգիայի թանկացման որոշումը։ Թեեւ պահանջն ամբողջությամբ չկատարվեց, բայց անկախ Հայաստանի պատմության մեջ այդ շարժումն ամրագրվեց որպես երիտասարդ սերնդի պայքարի նոր ձեռագիր։ Բաղրամյանական օրերի շունչն արտացոլող խորհրդանշական լուսանկարները հայտնվեցին միջազգային հեղինակավոր լրատվամիջոցների լավագույն շարքերում։ Լուսանկարների հերոսները NEWS.am-ի հետ զրույցում մեկ տարի անց վերհիշել են երանելի օրերը, ստացված ու չստացված դրվագները:
Կարո Ղուկասյանը այն հայտնի լուսանկարի հերոսն է, որ միջնամատով է պատասխանում պայքարը ջլատել փորձող իշխանական ջրցանի ուժգին հարվածներին։ Միջնամատ ցույց տվող երիտասարդի լուսանկարը հայտնվեց հեղինակավոր լրատվամիջոցի՝ «Ռոյթերսի» հրապարակած լավագույն լուսանկարների շարքում:
Կարոն, բացի պայքարի խորհրդանշական կերպարը դառնալուց, բաղրամյանական օրերից կյանքի լուրջ դասեր է քաղել, համոզվել՝ մեր երկրում բոլոր փոփոխությունները կախված են միայն ու միայն Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացու պայքարից։
«Շատ պատահական տեսա, որ նկարի հերոսը ես եմ, ոստիկանությունից դուրս գալուց հետո տեսա, զարմացա, հաճելի էր։ Այդ ժեստը գիտակցաբար ցույց տվեցի, դա էր մեր պատասխանը, ինչպես նաեւ այն կարգախոսը՝ «որքան ջրեք, կաճենք», այդպես էլ եղավ»։
Կարոն ասում է՝ պետք չէ ապրել հուշերով ու այսպես ասած՝ «մնալ բաղրամյանական տպավորությունների տակ», պետք է շարունակել պայքարել։
«Չնայած մենք մեր նպատակին կիսով չափ հասանք եւ այդպես էլ չեղյալ չհայտարարվեց որոշումը, որոշ չափով նվազեց էլէներգիայի սակագինը, բայց ես շատ բան հասկացա, կոտրվեցին կարծրատիպեր։ Այն մարդիկ, որ ասում էին՝ բան չի փոխվի, եկան միացան մեզ։ Այդ մարդկանց մոտ կոտրվեց կարծրատիպը, որ բան չի փոխվելու․․․ Հազարավոր երիտասարդներ հավաքվեցին ու հասկացան, որ ամեն մեկը պոտենցիալ իրավիճակ փոխող է, ամեն ինչ կախված է ինձնից, քեզնից, բոլորից, Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացուց»,-ասաց նա:
«էլեկտրիկ Երեւանի» լուսավոր օրերից մի դրվագ էլ անմահացել է Հելենա Մելքոնյանի եւ իր ընկերոջ «կատարմամբ»։ Պայքարի հենց առաջին օրը, երբ մի կողմից շիկացած մթնոլորտում կախված էր ոստիկանական մահակների սպառնալիքը, մյուս կողմից աննահանջ երիտասարդությունը, սիրելիները «պայթյունավտանգ» պահին միմյանց գտնելիս՝ գրկախառնվել ու համբուրվել են։ Այս վայրկյանը արձանագրվեց ու դարձավ բաղրամյանական օրերի խորհրդանիշը, որտեղ սերը, համբույրն ու անգամ ամուսնությունը դարձել էին առօրյա։ Համբուրվող զույգն արդեն ամուսնացել է։
«Իմ նկարը, որը սենտիմենտալ պատմություն դարձավ, ոչ մի յուրահատուկ բան չկար դրա մեջ... այդ թեժ պահին, որ եկել, նստել, փակել էինք պողոտան, հենց ընկերս ինձ գտավ, ողջագուրվեցինք, գրկախառնվեցինք ու երեւի տեսախցիկը ֆիքսեց ու դարձավ պատմություն»:
Հելենան «Էլեկտրիկ Երեւանի» մասին եւ լավն է ասում, եւ վատը․ «Մի մասի սպասելիքները քեֆ-ուրախությունն էր, այդ մասը բավարարված էր, իսկ այն մասը, որ ուներ քաղաքական պահանջ չբավարարվեց, ինչը բերեց սթրեսի․․․ Այն ինձ համար մնում է ամենաաղմկահարույց ու ամենաչստացված պայքարը, որովհետեւ այն կոտրեց մարդկանց, ես կարծում եմ՝ կոտրեց։ Իհարկե, դրական փոփոխություններ էլ եղան, առաջին անգամ էր, որ էդ քանակությամբ երիտասարդներ հավաքվեցին: Լավ սկսվեց, սկզբի օրերին բոլորս ցնցված էինք, որ այդքան կազմակերպված հավաք կարող էր լինել, թե որ պահից եղավ բեկումը եւ ինչ խանգարեց մեզ, չգիտեմ․․․»։
Լուսանկարի հերոսուհին կարծում է, որ «Էլեկտրիկ Երեւանը» լավ օրինակ է, թե ինչպես պետք է սկսել․ «Այն լավ սկզբի կատարյալ օրինակ է»,-եզրակացնում է Հելենան։
