ՀՀ անշարժ գույքի կադաստրի պետական կոմիտեի տվյալների համաձայն, մայրաքաղաք Երեւանի բնակարանային շուկայում հետեւյալ պատկերն է. մայիսի համեմատ, հունիսին բնակարանների առքուվաճառքի թիվը 14.7% նվազել է: Տարեկան կտրվածքով անկումը կազմել է 1.4%:
Հարկ է նկատել, որ Անշարժ գույքի կադաստրի պետական կոմիտեի հրապարակումներում նշված բնակարանների գներն առանձնանում են ֆենոմենալ կայունությամբ: Այսպես, հունիսին 1 քառ. մետրի համար Երեւանի Կենտրոն վարչական շրջանում բնակարանային միջին շուկայական գինն անփոփոխ է մնացել՝ 428 հազար դրամ:
Այս շրջանն էլիտար է համարվում, ժամանակին այստեղ բնակարանների գներն աճում էին, ինչպես սունկը՝ անձրեւից հետո: Այնուհետեւ, Հայաստանի համար ճգնաժամային 2009 թվականից հետո, «էլիտար» բնակարաններն ու առանձնատները սկսեցին էժանանալ: Սակայն անցյալ տարեսկզբից գները սկսեցին կանգ առնել:
Բազմազանության համար «բարձրացել են» մայրաքաղաքի այլ շրջանների բնակարանների գները: Պատկերն այսպիսին է. 0.1%-ից (Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանում) մինչեւ առավելագույն՝ 2.5% (Նուբարաշենում): Նուբարաշենից բացի, մայրաքաղաքում գների «աճով» առանձնացել է Աջափնյակը. տարվա ընթացքում՝ 1.0%:
Զարմանալին այն է, որ նույն պաշտոնական տվյալներով, վերջին 1.5 տարիների ընթացքում մայրաքաղաքի ոչ մի շրջանում բնակարանների գները չեն էժանացել: Նշենք, որ դոլարի փոխարժեքի տատանման ազդեցությունը բնակարանների գնի վրա նվազագույնն է եղել. տարեկան դոլար-դրամ փոխարժեքի հարաբերակցությունը գործնականում նույն մակարդակի վրա է մնացել:
Մայրաքաղաք Երեւանում բնակարանային շուկայի վրա լրջորեն ազդում է բնակչության արտագաղթը: Բացի այդ, անապահով ընտանիքները փորձում են բնակարանային պայմանների գիտակցված վատթարացմամբ շտկել իրենց ֆինանսական դրությունը: Օրինակ՝ մայրաքաղաքի կենտրոնից փոխադրվում են ծայրամասային շրջաններ, կամ էլ մեծ մակերեսով բնակարանից՝ ավելի փոքր եւ այլն:
Դրա հետեւանքով պահանջարկի հանդեպ առաջարկի զգալի առավելությունն օբյեկտիվորեն խոչընդոտում է գների աճին: Այդ պատճառով ապահովված քաղաքացիները հնարավորություն են ունենում համեմատաբար ընդունելի գնով բնակարաններ եւ առանձնատներ ձեռք բերել:
