Եթե Թուրքիան ճանաչեր Ցեղասպանությունը, բարոյական իմպերատիվը նրա համար անխուսափելի կլիներ։ Այդ մասին հայտարարել է Մարդու իրավունքների կենտրոնի անդամ, Դյուրկգեյմի Իրավունքի եւ հակամատության կենտրոնի անդամ Մայքլ Բոլանդերը՝ Երեւանում ընթացող «Ընդդեմ ցեղասպանության հանցագործության» երկօրյա գլոբալ ֆորումի ընթացքում։

Նրա խոսքով, ցեղասպանությունների խնդիրը ոչ միայն դրա պատժման, այլեւ կանխման մեջ է։ Ցեղասպանություններիզ ոհերը բախվում են իրենց տառապանքի ճանաչման անհրաժեշտության հետ, հիշեցրել է նա։ «Լինելով Օսմանյան կայսրության հետնորդը՝ Թուրքիան շարունակում է ժխտել այն, ո դա ցեղասպանություն էր։ Այդ մոտեցումը կիրառվում է հատկապես հայերի ունեցվածքի հարցի քննարկման ժամանակ։ Ակնհայտ է, որ եթե Թուրքիան ճանաչեր Ցեղասպանությունը, բարոյական իմպերատիվը նրա համար անխուսափելի կլիներ»,- ասել է Բոլանդերը։

Նա հիշեցրել է, որ Գերմանիան, ցեղասպանության ամենսարսափելի ակտը կատարելով, եւս ստիպված էր ճանաչել այն։ «Անթույլատրելի է այն վիճակը, երբ միայն ցեղասպանության զոհերն են ստիպված հանդես գալ ճանաչման եւ դատապարտման պահանջով։ Կառավարությունները պետք է ջանքերեւ միջոցներ գործադրեն»,- նշել է փորձագետը։