Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանն այսօր` սեպտեմբերի 15-ին, օրվա երկրորդ կեսին քննության է առել «Սարգսյանն ընդդեմ Ադրբեջանի» գործը: Այս գործի դիմումատուի` ԼՂՀ Շահումյանի շրջանի Գյուլիստան գյուղի նախկին բնակիչ Մինաս Սարգսյանի փաստաբան Նարինե Գասպարյանը, դատարանում կայացած լսումներից հետո հայտնել է, որ այս գործի առնչությամբ դատարանը հիմնականում հետաքրքրվել է Գյուլիստանում Ադրբեջանի իրավազորության եւ գանգատը ներկայացնելու ժամկետների մասին:
Լսումների ընթացքում բարձրացվել է Գյուլիստան գյուղի նկատմամբ Ադրբեջանի արդյունավետ վերահսկողության հարցը, սակայն պատասխանող կողմը, ի դեմս Ադրբեջանի շահերի պաշտպանների, չի կարողացել հիմնավորված հերքել դա:
Ինչ վերաբերում է գանգատը ներկայացնելու ժամկետներին, ապա դիմումատուի փաստաբանները պարզաբանել են, որ իր իրավունքի շարունակական ոտնահարման պարագայում Մինաս Սարգսյանը 2006 թվականին է դիմել ՄԻԵԴ այն պատճառով, որ այդ ժամանակ պաշտոնական հայտարարություն է հնչել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներում բանակցային գործընթացի տապալման մասին եւ դիմումատուն հայրենի տուն վերադառնալու հեռանկար այլեւս չի տեսել:
Հիշեցնենք, որ այսօր ՄԻԵԴ-ում սկսվել է երկու գործի քննությունը: «Չիրագովներն ընդդեմ Հայաստանի» գործով հայցվոր ադրբեջանցի ընտանիքը պնդում է, որ «հայկական օկուպացիայի» հետեւանքով Լաչինում կորցրել է իր տունը, ունեցվածքը եւ զրկվել այն տեսանելի ապագայում օգտագործելու, ժառանգելու կամ զարգացնելու հնարավորությունից, քանի որ Հայաստանի կառավարությունը շարունակում է մերժել նրանց դիմումները` Լաչին վերադառնալու վերաբերյալ:
Մյուսը ներկայացրել է Շահումյանի շրջանի Գյուլիստան բնակիչ Մինաս Սարգսյանի ընտանիքը, որը 1992թ. հունիսին ստիպված է եղել լքել իր հայրենի գյուղը եւ փասխատական դառնալ: Սարգսյանները փոխհատուցում են պահանջում փախուստի ժամանակ իրենց գույքի կորստի համար: Նրանք նշել են, որ Ադրբեջանի Հանրապետությունը պատասխանատվություն է կրում նաեւ գյուղի մշակույթի հուշարձանների, իրենց նախնիների գերեզմանների ավիրման համար:
