Ամբողջականության սկզբունքը միանշանակ չէ։ Այս մասին հայտնել է Օքսֆորդի համալսարանի միջազգային հարաբերությունների պրոֆեսոր Նեյլ Մաքֆարլեյնը Երեւանում անցկացվող «Ղարաբաղյան հակամարտության խաղաղ կարգավորման հեռանկարները․ տեղական ու միջազգային տեսակետներ» միջազգային համաժողովի ժամանակ։ Համաժողովը կազմակերպվել է ծրագրի շրջանակում, որը իրականացնում է Կովկասի ինստիտուտը՝ Հակամարտությունների, կայունության ու անվտանգության բրիտանական հիմնադրամի ֆինանսական աջակցությամբ։

«Ամբողջականության սկզբունքի հետեւորդները պարզապես հարմարվել են իրավիճակին։ Դա ավելի շուտ սովորություն է, քան միանշանակ անհրաժեշտություն։ Նրանց այդպես է հարմար»,- նշել է փորձագետը, որպես օրինակ ներկայացնելով Բրիտանիան ու Իրլանդիան։ «Մարդիկ աստիճանաբար հանգում են այն եզրակացության, որ անբաժանելին կարող է լինել բաժանելի։ Ու այն, ինչ չեն ուզում դարձնել բանակցությունների առարկա, կարող է դառնալ քննարկման առարկա։ Մեկ այլ հնարավորություն է վիճելի տարածքների համար հատուկ կարգավիճակ ստեղծելը»,- համարում է պրոֆեսորը։

Հակամարտությունների կարգավորմանը խոչընդոտող ամենալուրջ պատճառներից մեկն էլ ներքին քաղաքականությունն է։ «Ադրբեջանի դեպքում իրավիճակը պարզ է։ Հայտարարվում է հարցը ուժով լուծելու պատրաստակամություն»,- նկատեց փորձագետը։

Ընդ որում նա միանգամայն քննադատաբար արտահայտվեց Ռուսաստանի կողմից սպառազինությունների տրամադրմանը հակամարտության կողմերին։ «Կա տեսակետ, որ Ռուսաստանը սեփական նպատակներն է հետապնդում՝ ստիպել, որ անկայուն իրավիճակները ծառայեն իր սեփական շահերին, երբ կողմերը իրեն կդիմեն օգնության համար»,- նկատեց Նեյլ Մաքֆարլեյնը։ «Երբեք մի ասեք երբեք»,- ամփոփեց փորձագետը, խոսելով ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման մասին։

Պատասխանելով այն հարցին, թե ինչը կարող է փոխել Ադրբեջանի քաղաքական կամքն ու ներքին քաղաքականությունը, փորձագետը նկատեց, որ ներկա վարչակարգի պայմաններում դա դժվար թե տեղի ունենա։ Բայց եթե իշխանություններին փոխարինեին ժողովրդավարական ղեկավարները, մոտեցումները կփոխվեին։ Սակայն փոփոխությունների համար շատ ժամանակ է անհրաժեշտ, հավելեց փորձագետը;