Ամերիկացի զինվորները, ովքեր 1991 թվականի Պարսից ծոցի պատերազմի ժամանակ կռվում էին «Red Ace» կոչվող «Abrams» տանկերում, պետք է զգույշ լինեին, որպեսզի անապատի ավազը չմտներ գազատուրբինային շարժիչի մեջ, գրում է Financial Times-ը:
«Շարժիչի միջով անցնող մեծ քանակությամբ օդի պատճառով մեծ անհանգստություն կար առ այն, որ այն կուլ կտա ավազը եւ չի աշխատի», - ասել է ԱՄՆ պատերազմական քոլեջի պրոֆեսոր Ջոն Նագլը, ով ղեկավարում էր Red Ace դասակը եւ հետագայում՝ Իրաքի պատերազմի ժամանակ, որը սկսվել է 2003 թվականին, ծառայել է տանկային գումարտակի աշխատանքային խմբում։
Նագլի փորձը եզակի չէ։ Տասնամյակներ շարունակ, պատերազմական գոտիներում «Abrams» տանկերը կիրառելիս ստորաբաժանումները բողոքել են տանկերի փողերից: Հենց այս մտահոգությունները անցած ամիս Պենտագոնի հակաինտուիտիվ ճեպազրույցների պատճառն են դարձել, որոնցում ԱՄՆ պաշտպանության բարձրաստիճան պաշտոնյաները բազմիցս զրպարտել են տանկերը՝ Ուկրաինա տանկեր ուղարկելու Բեռլինի եւ Կիեւի խնդրանքներից հետո:
Չնայած այս մտահոգություններին, ԱՄՆ-ն Ուկրաինա կուղարկի 31 General Dynamics M1 Abrams տանկ, որը համարժեք է մեկ ուկրաինական տանկային գումարտակի։
Ուկրաինան կստանա մոտ երկու անգամ ավելի շատ եվրոպական արտադրության տանկեր, առաջին հերթին՝ գերմանական Leopard 2, որոնք, ռազմական փորձագետների կարծիքով, լավագույնս համապատասխանում են պաշտպանվող բանակի չափանիշներին, նշում է թերթը։
Ինտենսիվ տեխնիկական սպասարկումն ու նյութատեխնիկական ապահովումը, որոնք անհրաժեշտ են Abrams-ը գործառնական պահելու համար, այն դարձնում են ոչ իդեալական տարբերակ այլ բանակների համար, ինչպիսիք են ուկրաինականը, որոնց պարզապես անհրաժեշտ է լավ աշխատող զենք: Բայց դա նաեւ ամերիկյան պաշտպանական գնումների համակարգի ախտանիշն է, որը քննադատների կարծիքով անընդհատ բարդացնում է իր մեծ ռազմական հարթակները՝ դրանք բեռնելով հնացած տեխնոլոգիայով, որը բարձրացնում է ծախսերը եւ դժվարացնում դրանց պահպանումը:
