«Դա պայմանավորված է հնարավոր տնտեսական հետեւանքներով, որոնցից խուսափում է թուրքական կառավարությունը, քանի որ ճանաչումը կարող է պահանջել որոշակի նյութական փոխհատուցում, իսկ կորուստների չափերը զգալի...
Ապրիլի 24-ը հիշատակի տուրք է այն բանի, ինչն այլեւս երբեք չպետք է կրկնվի: Դա նշանակում է՝ հիշել այն մասին, որ 100 տարվա ընթացքում հայերին այդպես էլ չհաջողվեց հանգիստ գտնել…
Նրանք պետք էր, որ ապրիլի 24-ին հայ սպանվի: Իմ հարազատներին սպանել են Ցեղասպանության ժամանակ, իսկ դրանից մոտ 100 տարի անց նույնը տեղի ունեցավ իմ որդու հետ...