Ճնճղուկները շատ երկար տարիներ ապրում են մարդկանց կողքին: Քաղաքում նրանց ներկայությունը նույնքան սովորական է, ինչպես կատուներինը կամ շներինը: Մեծ քաղաքների փոքրիկ փետրավոր բնակիչների որոշ «գաղտնիքների» մասին NEWS.am-ի թղթակցի հետ զրույցում պատմել է թռչնաբանության պրոֆեսոր Կարեն Աղաբաբյանը:
Ճնճղուկները շատ արագ հարմարվող թռչուններ են: Նրանք սովորել են ամեն տեղից սնունդ հայթայթել, սովորել են շենքերում բներ հյուսել: Ճնճղուկներն ապրում են բոլոր մայրցամաքներում: Դրանց մի մասը մարդը պատահական ձեւով է իր հետ բերել. նրանք մտնում էին նավերի ճեղքերը, այնտեղ էլ բներ հյուսում եւ ճանապարհորդում: Իհարկե այն երկրներում, որտեղ նախկինում ճնճղուկներ չկային, նրանք սկսեցին լուրջ վնաս պատճառել ոչ միայն գյուղատնտեսությանը, այլեւ տեղական կենդանական աշխարհին:
Ճնճղուկները սկսել էին զբաղեցնել բնիկների բնապահպանական խորշը, որոնք նախկինում նման մրցակից չունեին: Արդյունքում բնիկ տեսակները չէին հասցնում հարմարվել փոփոխվող պայմաններին՝ մրցակցի հայտնվելուն: Այսպիսով ճնճղուկներին հաջողվեց տարբեր երկրներում բավական տեսակների դուրս մղել:
Հայաստանում ճնճղուկները ինվազիվ բնույթ չունեն, այսինքն մշտապես եղել են այստեղ: Այսօրվա դրությամբ դժվար է անվանել մի վայրի վայր, որտեղ ճնճղուկները բույն կդնեին. դրանք գոյություն ունեն միայն բնակելի վայրերում:
Ճնճղուկները հիմնականում սերմնակեր են, չնայած ձվադրման ժամանակ կարող են միջատներ ուտել: Ձմռանը հիմնականում անցում են կատարում սերմերին:
Ճնճղուկները 4-ից մինչեւ 7 ձագ են ունենում, որոնց կենսակայունությունը բարձր է, իսկ երիտասարդ թռչունների մոտ` ցածր:
Բոլոր տեսակի գիշատիչները փորձում են օգտվել երիտասարդ ճնճղուկների անփորձությունից, ինչի պատճառով մահացությունը 80 տոկոս է կազմում:
Իսկ թե որքան ճնճղուկ կա Հայաստանում, գիտությանը հայտնի չէ: Ամեն դեպքում, դեռ ոչ ոք ճնճղուկների հաշվարկ չի իրականացրել:
