Պարբերականը մեկնաբանելով Ժառանգություն կուսակցությունը նախաձեռնությունը` ճանաչել Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության անկախությունը` հարցադրում է անում, թե ինչու է Ժառանգությունն ակնհայտ ձախողման հեռանկարով պնդում այդ օրինագծի քվեարկությունը, որը տեղի ունեցավ Արցախի անկախության հանրաքվեի 19-ամյակի նախօրեին:
Այդ օրինագծի շուրջ հենց սկզբից բազմաթիվ վեճեր կային: Դրա ժամանակավրեպ լինելու մասին խոսում էին խորհրդարանական եւ արտախորհրդարանական բոլոր ուժերը: Ժառանգությունն իր նախաձեռնությամբ լիովին միայնակ էր, բայց, բնականաբար, ոչ այն պատճառով, որ բոլոր մյուսները չեն ուզում Արցախի անկախությունը: Խորհրդարանական մեծամասնությունը եւ Դաշնակցությունը բազմիցս հայտարարել են, որ օրինագիծը վտանգում է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակում ընթացող խաղաղ կարգավորման գործընթացին, որ ԼՂՀ-ի ճանաչումը կարող է հիմք տալ Ադրբեջանին պատերազմ սկսել:
Իրականում ոչ միայն քվեարկությունը, այլեւ օրինագծի քննարկումը ցանկալի չէր, քանի որ պատգամավորական կորպուսը հայտնվում էր երկիմաստ վիճակում: Նախաձեռնության դեմ յուրաքանչյուր ձայնը կարող էր գնահատվել որպես ԼՂՀ-ի անկախության ճանաչմանը դեմ ձայն, ինչը չի համապատասխանում իրականությանը:
Եթե խորհրդարանական մեծամասնությունն ու փոքրամասնությունը կարողանային պայմանավորվել` գործը չէին հասցնի մինչեւ քննարկում: Բացի այդ, կար երկու կողմերի համար ընդունելի տարբերակ. օրինագիծն ընդգրկել օրակարգում եւ հետաձգել մինչեւ այն պահը, երբ քաղաքական տեսանկյունից նպատակահարմար կլիներ դրա քննարկումը:
