Ստեփանակերտը բանակցային կողմ է: Հունվարի 21-ին ասուլիսի ժամանակ նման կարծիք հայտնեց քաղաքագետ Ալեքսանդր Մանասյանը:
Նրա խոսքով՝ Հայաստանի նոր կառավարությունը մի փոքր շտապել է՝ հայտարարելով, որ Հայաստանը Արցախի փոխարեն բանակցություններ չի վարելու: Տվյալ փուլում, ըստ Մանասյանի, ավելի լավ էր խոստովանել, որ բանակցությունների նախապատրաստման համար հանդիպումներ եւ խորհրդակցություններ են անցկացվում, այլ ոչ թե հենց բանակցություններ:
«Մարդկանց անհանգստացնում է նաեւ այն, որ Մամեդյարովը եւ ադրբեջանական լրատվամիջոցները ուրախության նշաններ են դրսեւորում, հայկական կողմն էլ բանակցություններից լավ տրամադրությամբ է վերադարձել», - նկատեց Մանասյանը:
Նա հիշեցրեց ժամանակին տեղի ունեցած Դորտմունդյան հանդիպումները:
«Այդ ժամանակ ռազմական հռետորաբանության եւ հակահայկական քաղաքականության պայմաններում խոսքը բանակցությունների շարունակության անիմաստ լինելու մասին էր:
Եթե Ադրբեջանը խոստովանել է դա, ապա ես գործընթացում վտանգ չեմ տեսնում: Այդ ժամանակ երկարատեւ շրջան կսկսվի: Բայց կարեւոր է հիշել, եթե Ադրբեջանը համաձայն է, ապա ինչն էր ավելի վաղ նրան դրդում հակահայկական գործունեության՝ հաշվի առնելով, որ հարեւան երկրի իշխանությունում նույն մարդիկ են»,- հիշեցրեց Մանասյանը:
Նրա խոսքով՝ պատճառները կարող են մի քանիսը լինել: Առաջին հերթին դա այն է, որ Ադրբեջանում ավելանում են հակաալիեւյան տրամադրությունները, եւ ակնհայտ է, որ ռազմականացված հայտարարությունները դեռ արդյունք չեն տվել: Հնարավոր է՝ Ալիեւը որոշել է մանեւրել, սակայն գլխավոր նպատակն անփոփոխ է: Առավել եւս, որ Ադրբեջանի համար նորմալ է ձեռք բերված պայմանավորվածություններից հրաժարվելը, պատվիրակություններ փոխելը եւ գործըթացը սկզբից կսկելը: Մյուս պատճառը կարող է ԵՏՄ-ում անդամակցության փորձի հետ կապված լինել: Երրորդ, որ Ադրբեջանը ոչ կառուցողական բանակցողի հեղինակություն ունի եւ ուզում է փոխել իրավիճակը:
Մանասյանի կարծիքով՝ Արցախն առանց այդ էլ բանակցային կողմ է, քանի որ 1994 թվականից հետո այլ փաստաթղթեր չեն ընդունվել: «Արցախը բանակցությունների կողմ է, այլապես ինչու են միջնորդները Ստեփանակերտ այցելում: Ստեփանակերտն ինքը պետք է հայտարարի Բաքվի հետ բանակցություններից հրաժարվելու մասին, մինչեւ նա ներողություն չխնդրի Ադրբեջանում հայերին կոտորելու համար»,- կարծում է քաղաքագետը:
Քաղաքագետի կարծիքով՝ ճիշտ վարված բանակցությունները թույլ կտան հայկական կողմին ձեռնտու կարգավորման տարբերակի հասնել: Նա հիշեցրեց, որ տեսադաշտից դուրս մնացած բազմաթիվ քաղաքական եւ պատմական փաստեր կան: «Ադրբեջանը լռում է հայերի ցեղասպանության մասին: Ինչո՞ւ ենք մենք լռում, որ Խոջալուի բնակիչներին սպանել են Աղդամի մատույցներում»,- հարց տվեց Մանասյանը:
Ինչ վերաբերում է միջազգային հանրության արձագանքին, ապա այն, որպես այդպիսին, ընդհանրապես չկա: «Կան գերտերություններ, որոնք տարածաշրջանում շահեր ունեն: Նրանց շահերը միմյանց հակասում են, եւ կոնսենսուսը թեկուզ եւ բացառված չէ, սակայն ֆանտաստիկայի ոլորտից է: Արցախը Բանգլադեշը չէ: Այն քաղաքակրթությունների շահերի խաչմերուկում է»,- նշեց Մանասյանը:
Տարածքների վերադարձման տարբերակի առնչությամբ Ալեքսանդր Մանասյանը նշեց, որ հասարակության մտահոգությունն առաջացրած հայտարարությունները կարող էին փորձագունդ լինել: «Հայտարարությունն այն մասին, որ հեղափոխությունն Արցախից կարեւոր է: Նախկինում ձախողված կադրերի վերականգնումը, հին անուններ են արծարծվում: Կա՛մ հարցի խորությունը չեն հասկանում, կա՛մ հասկանում են եւ փորձնական քարեր են նետում: Բայց եթե ինչ-որ մեկը նման տարբերակ փորձի, կվտարվի: Ղարաբաղը ո՛չ Հայաստանին, ո՛չ Ադրբեջանին իր փոխարեն որոշելու իրավունք չի տվել»,- շեշտեց քաղտեխնոլոգը:
