Չէի խոսի այս մասին, եթե քաղաքական իշխանությունը չզբաղվեր երեսպաշտությամբ ու չփորձեր տարբեր միջոցներով այս խայտառակ ձախողման համար պատասխանատվությունը թողնել «ժողովրդի» վրա։ Այս մասին Facebook-ի իր էջում գրել է «Իրավական ուղի» ՀԿ համահիմնադիր Ռուբեն Մելիքյանը:
Նա, մասնավորապես, նշել է. «Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանն ունի ծավալուն նախադեպային իրավունք, որով պետությանը պարտավորեցնում է, նախ, առողջապահական համակարգն այնպես կազմակերպել, որ անձինք ունենան պատշաճ բուժօգնության հնարավորություն, և երկրորդ՝ պատշաճ քննություն իրականացնել անձի մահվան դեպքում՝ պարզելու և պատասխանատվության ենթարկելու մեղավորներին, եթե իհարկե կա՛ն մեղավորներ։ Իրավաբանները դա կոչում են «կյանքի իրավունքի (ՄԻԵԿ 2-րդ հոդվածի) ընթացակարգային բաղադրատարր»։
Ընդ որում, մահվան պատճառների պատշաճ քննություն իրականացնելու պետության այդ «պոզիտիվ պարտականությունը» (սա մասնագիտական տերմին է) լիարժեք տարածվում է նաև առողջապահական համակարգի հոգածության ներքո գտնվող անձանց մահվան դեպքերի վրա։
Կորոնավիրուսից արդեն ունենք շուրջ 300 մահ, որոնցից 217-ը՝ «առաջին ցուցակով», իսկ 74-ը՝ «երկրորդ ցուցակով» (մի հարցրեք տարբերությունը․ ոչ ոք էլ չգիտի, քանի որ դիահերձումներ օրենքով չեն կատարվում)։ Արդյո՞ք պետությունն իրականացնում է պատշաճ քննություն։ Արդյո՞ք պարզում է մահվան պատճառը և մեղավորներին, թե ոչ։ Օրինակ՝ ըստ վարչապետի՝ առնվազն մեկ մարդ մահացել է, քանի որ անհրաժեշտ բուժօգնության համար «չկար ազատ տեղ»։ Այս ամենը մի օր պե՞տք է իրավական գնահատական ստանա։
Ի դեպ, քննարկման առարկա հարցերից մեկն էլ լինելու է հետևյալը. չդիահերձելու պահանջ օրենքով սահմանելը արդյո՞ք նպատակ է հետապնդել թաքցնել ապացույցները, թե՞ ոչ»։
