Էդգար Գասպարյանն աշխատում էր ոստիկանության զորքերում, հրամանատար էր, մեկ ամիս Քարվաճառում էին. հոկտեմբերի 30-ին եկան 2 օրով, նոյեմբերի 2-ին նորից գնացին Քարվաճառ, եւ ամսի 4-ին էնտեղից տարել էին Շուշի: Այս մասին Էդգարի պատմեց Էդգարի շրիիմին այցելության եկած հարազատներից Հասիմ Խաչատրյանը, նրա հորաքրոջ աղջիկը:
«Նոյեմբերի 7-ին ժամը 4.30-ին Շուշիից վիրավոր զանգել է տուն, ասել՝ ես էլ հետ չեմ գա, վիրավոր եմ, շրջափակման մեջ, էլ իմ ձայնը չեք լսի:
Իր ծառայակից ընկերներից մի քանիսը փրկվել են: Ասում են՝ սկզբից ձեռքից էր վիրավոր, հետո գլխից: Ինքը հնարավորություն ունեցել է դուրս գալու, բայց իր զորքին մենակ չի թողել, զինակից ընկերներին չի թողել վիրավոր, մինչեւ վերջ մնացել է իրենց հետ: 43-ն էլ զոհվել են Շուշիում»,-պատմեց նա:
Հասմիկ Խաչատրյանը հավելեց, որ երբ վերադարձել էր հոկտեմբերի 30-ին, շատ անտրամադիր է եղել, ոչինչ չի խոսել, իրեն նման չի եղել. «Ոտքը լորված է եղել, տանն էլ բոլորը կորոնավիրուսով հիվանդ են եղել: Ասել են՝ մի գնա, ասել է՝ չեմ կարող իմ տղաներին թողնել»:
Էդգարն ամուսնացած էր, բայց դեռ երեխաներ չուներ:
