Երբ կռիվն սկսվեց, երկու եղբայրով մեկնեցին. Միհրանս շուտ մեկնեց, Հովհանեսս հոկտեմբերին է գնացել զոհվել է հոկտեմբերի 16-ին, Հադրութում: Այս մասին «Եռաբլուր» պանթեոնում NEWS.am-ի հետ զրույցում նշեց 44-օրյա պատերազմում զոհված, «Թեւանիկ» ֆիլմի հերոս Հովհաննես Խոդերյանի մայրը՝ Հայաստան Մկրտչյանը:
«Ես Շուշիից եմ, 30 տարի Շուշիում ենք ապրել: Ասում էր՝ բա պետք է գնանք, մեր հայրնեիքն է, մեր տունն այնտեղ է, հորս գերեզմանը Շուշիում է: Կապ չունի, որ մենք Երեւանում ենք, պետք է գնանք մեր հողը պաշտպանենք: 2021-ի հունվարի 19-ին մեծ որդին Հովհաննեսի մարմինը գտնում է, փետրվարին 2-ին էլ Եռաբլուրում հողին ենք հանձնում: Ինքը դերասան էր «Թեւանիկ» կինոյում էր խաղում: Ինչպես կինոյում խաղում է, նույն ձեւով էլ զոհվում է, դիպուկահարն է խփում»,-ասաց նա:
Հայաստան Մկրչյանը պատմեց, որ որդին նշանված էր, ուզում էր ամուսնանալ, ամեն ինչ կիսատ մնաց. «Ո՞ւմ պատճառով, փողոցից եկած իշխանության պատճառով: Հիմա ամաչում եմ նայեմ չքերին, ասեմ՝ Հովիկ ջան, պայքարում էիր հողի համար, հիմա ո՞ւր է էդ հողը: բոլորը տվեցինք ու դուրս եկանք:Շուշին թողեցինք, Ստեփանակերտը թողեցինք, սեփական ոչինչ չունենք, դարձանք փախստական: Ես օրինակ տուն չունեմ, աղջկաս հետ վարձով եմ մնում: Սա է իմ տունը, որտեղ Հովոս է, այնտեղ ես: Ախր ես սկի երեսն էլ չեմ տեսել, 22 տարի պահել եմ, բերել են փակ վիճակում, չգիտեմ՝ ինչն եմ համբուրել, ձեռքը, ոտքը, կոշիկները… ես էլ չգիտեմ: Ո՞նց ապրեմ: չարացել եմ բոլորի վրա, հանուն ինչի՞ գնաց իմ բալես:
Հիմա խաղաղություն եմ ցանկանում, ցանկանում եմ, որ սրբապիղծները չգան, մեր Եռաբլուրը չգան չպղծեն, մերե երեխեքին չպղծեն: Ինձ մեղադրեք, ասեք՝ փողոցից եկած իշխանությանը բան ենք ասում, ո՞նց չասենք բա: Ծախեցին, կերան բոլորը՝ Ղարաբաղից սկսած, այստեղից վերջացրած: Եթե տալու էին հողերը, թող տային, խի՞ մեր երեխեքին տարան, սպանեցին:
Մեր վերջին գրքի էջը փակեց ռուսը: Կռվից հետո ուրախացած գնացի Ղարաբաղ, ինձ Արցախում երկու սենյականոց տուն տվեցին, հիմա ոչինչ չունեմ»,-ասաց նա:
