Այս ամսվա սկզբին Սամցխե-Ջավախքի Ախալցխայի շրջանի Ացկուրի գյուղի անտառներում բռնվել էր ուժեղ հրդեհ, որը շարունակվեց մի շաբաթ, սակայն Հայաստանը որեւէ պետական օժանդակության չցուցաբերեց: Փոխարենը, Ռուսաստանում մոլեգնող հրդեհները մարելու համար Հայաստանի կառավարությունը հրշեջ խումբ ուղարկեց, իսկ «Միասին» շարժումը գումար ու հագուստ էր հավաքում հրդեհից տուժած բնակիչների համար:
Այս առնչությամբ, Երիտասարդների Միաբանության համակիր Տիգրան Սիմավորյանը նշել է. «Մենք` հայաստանցիներս ոչինչ չձեռնարկեցինք մեր եղբայրներին օգնելու համար... Ի՞նչ արեցինք մենք պետական մակարդակով: Իհարկե` ոչինչ: Մենք գերադասեցինք մեր եղբայրական»Ռուսաստանին օգնություն ցուցաբերել,մինչդեռ, մեր պատմական հայրենիքի մի մասում,որ գտնվում է «քթներիս տակ», ոչինչ չփորձեցինք անել: Տեղեկացա,որ «Միասին» Երիտասարդական շարժումը բարեգործական ակցիա էր կազմակերպել,գումար ու հագուստ ուղարկել ՌԴ-ի հրդեհից տուժած բնակիչներին..Կողջունեի նման նախաձեռնությունը, բայց քանի որ մեր հայրենի Ջավախքը եւս տվյալ ժամանակահատվածում նույնատիպ դրության մեջ էր,ու «Միասին»-ը ակցիա չկազմակերպեց, ծանր կացության մեջ թողնելով ջավախքցուն,ստիպված եմ միայն ապշել.ինչպե՞ս կարելի էր այդ ակցիան չանել,երբ մեր գեղատեսիլ անտառները այրվում էին: Մի՞թե մեր կառավարությունը չէր կարող մի քանի հրշեջ խումբ ուղարկել Ջավախք:Սրանք հարցեր են,որոնց պատասխանը մեզ` Հայ երիտասարդներիս հետաքրքրում է։ Մենք ռուս ժողովրդին գերադասեցինք մեր քույրերից ,եղբայրներից:
Այս ամենից սկսվում է ապազգայնությունը,օտարին սիրաշահելն ավելին է արժեւորվում եւ հստակ ցույց ենք տալիս մեր օտարամոլութունը։ 1988 երկրաշարժի ժամանակ առաջին օգնություներից մեկը մեզ ցուցաբերեց ջավախահայությունը, իսկ մենք պարազապես աչք փակեցինք... Այս ամենից հետո չեմ զարմանա, որ ոմանք համարձակավեն ասել,թե Ջավախքը ե՞րբ է հայկական եղել... Ինչեւէ, իրավիճակը պետք է ճիշտ գնահատել եւ հետեւություներ անել»:
