Լեռնային Ղարաբաղում Տիգրանակերտի պեղումների 10 տարիների ընթացքում պեղվել է քաղաքի տարածքի մոտ 3-4 տոկոսը, եւ աշխատանքի ծավալներն անբավարար են: Այս մասին նոյեմբերի 4-ին՝ մամուլի ասուլիսի ժամանակ, ասել է ԵՊՀ մշակութաբանության ամբիոնի վարիչ, ԳԱԱ հնագիտության և ազգագրության ինստիտուտի Արցախի հնագիտական արշավախմբի ղեկավար Համլետ Պետրոսյանը: Գիտնականի խոսքով՝ եթե Հայաստանի ղեկավարության վերաբերմունքը Տիգրանակերտի եւ անձամբ իր նկատմամբ շարունակի նույնը մնալ, ապա ինքը «կարող է խելագարվել»:
Նրա խոսքով՝ Տիգրանակերտը մեծ նշանակություն ունի այն առումով, որ ապացուցում է, որ Դաշտային Արցախը բուն հայկական հող է: Նա նշեց, որ Արցախի այդ շրջանների երկարատեւ բռնազավթումը հանգեցրել է նրան, որ միշտ չէ հնարավորություն եղել պատմականորեն ապացուցել դրանց հայկական պատկանելիությունը:
Սակայն չնայած այդ հսկայական կարեւորությանը՝ Տիգրանակերտը, մասնագետի խոսքով, մյուս հուշարձանների նման Հայաստանի մշակութային քաղաքականության զոհն է դառնում: Դրան գումարած այն, որ Լեռնային Ղարաբաղը չճանաչելու պատճառով այստեղ գիտական աշխատանքները գրեթե ոչ մի միջազգային դրամաշնորհ չեն ստանում, մնում է հույս դնել միայն առանձին արտասահմանցի գիտնականների բարի կամքի, անձնական կապերի եւ պաշտոնյաների քմահաճույքների վրա:
Համլետ Պետրոսյանը պատմեց, որ ոսկրանյութը, որը հանվել է Տիգրանակերտում գտած դամբարանից, արդեն 2 տարի Մարսելում է, բայց ինքը ոչ մի կերպ չի կարողանում 850 եվրո գտնել, որպեսզի այդ ոսկրանյութի տարիքը պարզելու անալիզ անցկացնեն: Այս տարի պեղումների ժամանակ գտել են դամբանատեղ, որտեղից արծաթյա պարսկական դրահմեր են հանել, բայց ոսկրանյութը դարձյալ անհնար է անալիզի ենթարկել փողի բացակայության պատճառով: Գիտնականը նշեց, որ անցյալ տարի Գիտության պետական կոմիտեն մերժել է Տիգրանակերտում աշխատանքների ֆինանսավորման հայտը:
Դաշտային Արցախում պեղումների ժամանակ, որը հին ժամանակներում մարդկանց տեղաշարժերի ակտիվ գոտի էր, գտել են նաեւ մարդանման արձաններ, որոնք մ.թ.ա 7-8-րդ դարերին են պատկանում: Դրանք սակական են կամ սկյութական: Ադրբեջանցիները փորձում են իրենց վերագրել դրանք: Եվ այդ պատճառով այդ տարածքում աշխատանքները կարեւոր են նաեւ այս տարածաշրջանի պատմամշակութային իրական պատկերի վերականգնման առումով, պնդում է Համլետ Պետրոսյանը:
Նա նշել է, որ Ադրբեջանն այսօր ոչ միայն կեղծ գիտնականների, այլ նաեւ մեդիա մասնագետների մեծ բանակ է պատրաստել, որը մոլորության մեջ է գցում անգամ հետազոտողներին: Անգամ հայ հասարակության մեջ կան մարդիկ, որոնք կուլ են տալիս այդ խայծը: Եվ իր արշավախումբը ստիպված է աշխատել նման աներեւակայելի պայմաններում:
Գիտնականի խոսքով՝ երբ թուրքերը բացեցին ուրարտական Հայանիս հուշարձանը, Թուրքիայի կառավարությունը հսկայական միջոցներ հատկացրեց այդ հուշարձանի ուսումնասիրության համար: Եվ այսօր վստահաբար կարելի է ասել, որ Թուրքիան առաջատար է ուրարտագիտության ոլորտում, թեպետ Հայաստանը բոլոր շանսերն ուներ դրա համար: «Հիմա նույն բանը տեղի է ունենում Տիգրանակերտի դեպքում: Ինչու՞ պետք է ամեն բան միայն իմ ուսերին լինի: Սա միայն ի՞մն է: Եթե այսպես շարունակվի, ես կխելագարվեմ»,- ասաց Համլետ Պետրոսյանը:
