Կառավարության տրամադրած օգնությունից Քաշաթաղի շրջանի բնակիչներին չի հասել, որովհետեւ ներառված չեն որեւէ սոցիալական ծրագրի մեջ։ Այս մասին այսօր՝ դեկտեմբերի 6-ին, բողոքի ակցիա իրականացնելիս լրագրողների հետ զրույցում ասաց Բերձորի բնակչուհին։
«Երեւի ծրագիր սխալ է կազմված։ Այն մարդիկ, որոնք մի քանի տարի Քաշաթաղում չեն ապրում, կարողացել են օգտվել այդ ծրագրից, իսկ մարդիկ, որոնք 44 օր պարտերազմի ժամանակ եղել են Արցախում, իրենք այդ ծրագրերից չեն կարողանում օգտվել»,- ասաց նա։
Բերձորցին ասաց, որ Սոցապ նախարարն ասել է՝ քննարկվում է այդ հարցը, եւ մոտակա օրերին այդ հարցին կտան պատասխան։
Բնակչուհին պատմեց, որ իրենք Քաշաթաղի շրջան սկսել են բնակվել 1994 թվականից. «Ինչ-որ բան կորցրել ենք Հայաստանում, գնացել ենք այնտեղ ահավոր պայմաններում 25 տարի ապրել ենք։ Թուրքի գոմը տուն ենք սարքել, դպրոց ենք սարքել։ Այստեղ կորցրել էինք ամեն ինչ, այնտեղ էլ կորցրինք ամեն ինչ, եկել ենք այստեղ, չգիտենք՝ որտեղ ապրենք, ինչով ապրենք։ Մարդիկ անասունները գլուխներով թողել դուրս են եկել, իրենց նախօրոք էլ չեն զգուշացրել, որ մարդիկ կարողանան իրենց կենդանիներին հանեն։ Հարավում մարդիկ վարկ են վերցրել, ցանք են արել, դուրս են եկել, իրենց շորն էլ չեն հասցրել վերցրեն»։
Նա ասաց, որ Բերձորից դուրս է եկել պատերազմի ավարտից մոտ 10 օր առաջ։ Նա շնորհակալություն հայտնեց Հայաստանում ապրող այն քաղաքացիներին, որոնք այսօր հյուրընկալում են արցախցիներին իրենց տներում։
Հարցին՝ արդյոք իրենք ցանկություն ունե՞ն վերադառնալու Բերձոր, կինն ասաց. «Վերադառնալու ցանկություն կլիներ այն դեպքում, եթե Բերձորը պահպանվեր իր տներով։ Այնտեղ ապրող մարդիկ 15-20 րոպեով տնից դուրս են եկել, վերադարձել են տունը թալանված է։ Իմ տան լուսանկարը հիմա կարող են ցույց տալ. դռնից բռնած ամեն ինչ քոքահան է արված, անգամ դանակ, պատառաքաղ չեն թողել։
Մարդիկ գնացել են, որ իրենց իրերը բերեն, տեսել են տունը լրիվ դատարկ է։ Եթե մենք այդ տարածքը պահելու էինք հայերի համար, ինչու ամեն ինչ արվեց, որ այն հայաթափվի։ Ես չեմ կարող, պատրաստ չեմ թուրքի հետ 100 մետրի վրա ապրեմ»։
