«Բլից հարցազրույցներ ԱԺ պատգամավորների հետ» շարքի շրջանակներում ներկայացնում ենք մեր հերթական հարցազրույցը: Այս անգամ զրուցել ենք «Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր,  ԱԺ-ի հնաբնակներից Ռուբեն Գեւորգյանի հետ:

Սկսենք սկզբից: Ո՞վ եք դուք:

Ես ես եմ: Կյանքում առաջանում եմ իմ սեփական ոտքերով, խոսում եմ հայոց լեզվով, մտածում եմ հայավարի եւ գործում եմ հայավայել:

Հայելու առաջ, բնութագրեք ձեզ:

Տխուր, լռակյաց, շուտ բռնկվող, չհանդուրժող, անդավաճան, սիրող: Ես իմ դուրը գալիս եմ՝ որպես տղամարդ, սիրում եմ իմ տեսակը եւ հպարտ եմ իմ ապրած կյանքի ձեւի համար:

Ո՞րն է ձեր տեսակը:

Հասարակության մեջ ես ունեմ իմ տեսակը, դա Ծաղիկ Ռուբո տեսակն է: Ոչինչ չէի փոխի իմ մեջ, ունեցածս թերիների եւ դրականի համագումարով եմ ես` Ծաղիկ Ռուբոն: Այդ տեսակի մեջ մեծ դեր է խաղացել հորս կողմից ինձ հասցրած փեջի շշի տփոցները, շատ-շատ չար եմ եղել: Հորս գժի պես եմ սիրել, ինքը ինձ սարքեց  Ծաղիկ Ռուբո, ինչքան շատ էր ծեծում, էնքան շատ էի սիրում:

Հաշվի առնելով հումորի ձեր զգացումը եւ անկեղծությունը` կցանկանայի մեզ լուսավորեիք ձեր մականվան առաջացման մասին պատմությամբ: Ե՞րբ, որտե՞ղ եւ ինչպե՞ս են ձեզ կնքել «Ծաղիկ Ռուբո»:

Խորը ներս ունեցող, հոգում թախիծ եւ արցունք պարունակող, կյանքի դաժան եւ դառը փորձերով անցած, ուժեղ եւ հզոր մարդու մականուն, որը իմն է եւ որից երբեք չեմ հրաժարվի: Իմ բոլոր բանաստեղծությունների մեջ մտքերս ու խոհերս արտահայտել եմ ծաղկի միջոցով, այդտեղից էլ առաջացել է իմ մականունը:

Մեկ հետաքրքիր դրվագ կհիշեք մանկությունից:

Մանկապարտեզում, երբ տանում էին զբոսանքի, միշտ փախչում էի, եւ մորս համար, ով դաստիարակչուհիս էր, ստեղծում խնդիրներ: Այն ժամանակ մանկապարտեզի երեխաներին համատարած սպիտակ խալաթ էին հագցնում, բոլորը միանման էին, եւ որպեսզի մորս աչքից չվչիպեի, նա ինձ համար տանը սեւ խալաթ կարեց: Երեւույթը ասես սովորական էր, բայց թե ինչու ողջ կյանքս անցավ այդ սեւի մեջ՝ չգիտեմ:

Պարոն Գեւորգյան, մանուկ հասակում դուք է՞լ էիք երազում «լյոտչիկ» դառնալ:

Չէ, ես թռնողներից չեմ (ծիծաղում է)... Մինչեւ 11 տարեկանս երազում էի նավաստի դառնալ, իսկ 11-15-տ` սկսել էի ապրել այնպես, որպեսզի դառնայի օրենքով գող:

Հիմա դարձա՞ք օրենքով գող, թե՞ չդարձաք:

15  տարեկանում գիտակցեցի, որ հանցագործ մասը ինձ համար չէ, ես բարի եւ խղճով մարդ եմ: Այդպես էլ այդ երազանքս չիրականացավ, առաջին երազանքս ճակատագրի բերումով ստացվեց, 4 տարի ծառայությունս անց եմ կացրել Սեւծովյան ռազմական նավատորմում:

Ի՞նչ է կյանքը:

Ծնվել, ապրել, մեռնել, որը տեսնում եմ մի ամբողջության մեջ: Մահն էլ պետք է դիմավորես ապրածդ կյանքի տեսակին համահունչ:

Որո՞նք են մարդկային առաքինությունները:

Համեստություն, ազնվություն, խիղճ, պատիվ, խիզախություն:

Դրանցից ո՞րը ունեք ու ո՞րը չունեք:

Բոլորն էլ իմ մեջ կան: Համեստությունս բարձրացրել է իմ արժանապատվությունը, պատիվս կյանքից առավել թանկ է, հանուն նրա կարելի է զոհաբերել կյանքը: Ես ազնիվ մարդ եմ, եւ իմ ազնիվ լինելը միշտ էլ անհանգստացրել է իմ հանդեպ չարով լցված ստախոսներին եւ խաբեբաներին: Շատ խղճով մարդ եմ, որի պատճառով մենության մեջ ես իմ դուրը գալիս եմ: Խիզախությունը արյան բարձր տեսակ է, մարդու ազնվագույն արյան մասին է խոսքը:

Ի՞նչ թուլություններ ունեք:

Այս հարցը իմ վրայով չի:

Ո՞րն է ձեր ամենամեծ ձեռքբերումը եւ կորուստը:

Մինչ այսօր մարդկային արժեքներով ապրելաձեւից չշեղվելը, իսկ կորուստներս առնչվում են արյանս հետ՝ ծնողներիս, եղբորս, քույրիկիս, որդուս:

Թերթում ենք ձեր հիշողությունների գիրքը, ո՞րն է ձեր ամենաուրախ եւ ամենատխուր օրը:

Ուրախությունները տխրության պես միշտ լուռ եմ տարել, ուրախ պահերը չեմ հիշոմ, դրանք եկել եւ գնացել են: Կալանավայրում էի, երբ հայտնեցին որդուս, հետագայում՝ քույրիկիս մահը, Արցախյան պատերազմում զոհվեց եղբայրս, իսկ ծնողներիս մահը դժբախտության վերջին կաթիլն էր:

Արցախյան ազատամարտի մասնակից եք, ի՞նչը ձեզ տարավ ռազմի դաշտ, ի՞նչ թողեցիք այնտեղ եւ ի՞նչ բերեցիք այնտեղից:

Արյան տեսակը, հայրենիքի սերը: Ընտանիքից երկուսս էինք՝ ես ու եղբայրս, այնտեղ մնաց հերոս եղբայրս՝ Սամվելը՝ հազարավոր մեր քաջարիների հետ, իսկ այնտեղից մեր ժողովրդին բերեցինք հաղթանակ եւ հպարտություն:

Դուք նաեւ ստեղծագործում եք, ո՞վ է ձեր մուսան, ի՞նչ է գրելը ձեզ համար, ե՞րբ եք գրում եւ այլն: Հիմա ձեզ համար ձեր զենքը ձեր գրի՞չն է, թե՞ մանդատը:

Իմ ապրած կյանքը եւ լռությունը խեղդում է հոգիս, գրելով պարզապես ազատվում եմ այդ կապանքներից, իմ զենքը ես եմ՝ իմ ապրած կյանքի դառը եւ քաղցր ելեւէջներով:

Գրելը եւ քաղաքականությունը հակադիր չե՞ն իրար, ստեղծագործելը կարծես սուրբ գործ լինի, իսկ քաղաքականությունը` «կեղտոտ խաղ»:

Քաղաքականությունը բարդ ուսմունք է, շատերին՝ անհասանելի, պարզապես այն կեղտոտվել է կեղտոտ գործիչների մուտքով:

Ո՞վ է մերօրյա ուժեղ քաղաքական գործիչը:

Չկա, չեմ տեսնում, մեր երկրում քաղաքականությունը դարձել է բլեֆ:

Ձեր կուսակցության առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանը եւս այդ դաշտում է:

Ոչ, նրա տեսակը ես նայում եմ առավել բարձր եւ ճերմակ դաշտում: Մարդ, որը կարող է իրենից կտրել եւ տալ ուրիշին, տարվել ժողովրդի եւ երկրի ցավով,  դա արդեն երկրի ճակատագրողի տեսակ է:

Կարգախոսը:

Ճանաչիր ինքդ քեզ, որ ճանաչես ազգիդ, զգա հոգուդ չափը, որ վիշտ չանես սրտիդ:

Ինչո՞ւմ եք ձեզ ամենաշատը մեղադրում:

Խղճիս անսահմանության եւ շուտ ներելու մեջ:

Ի՞նչ երբեք չեք արել եւ չեք անի:

Չեմ դավաճանի երբեք արյանս եւ հայրենիքիս:

Հանուն պաշտոնի կամ փողի ինչերի՞ եք պատրաստ:

Ես նյութի մարդ չեմ, հոգու մարդ եմ, ձեր թվարկածների նկատմամբ անհաղթահարելի հոգեկան ախտով չեմ տառապում: Եղել են պահեր, երբ փող չեմ ունեցել, ինձ մոտ փողերը եկել ու գնացել են, բայց չեղած պահերին էլ ինձ միշտ թվացել են, թե աշխարհի փողերը իմն եմ: Պաշտոնի մասով էլ կասեմ, որ ես ազատատենչ մարդ եմ:

Սիրո՞ւմ եք...

Սիրո համար ժամկետ չկա, դա ապրելու ցանկություն է:

Լռո՞ւմ եք...

Ավելի լավ է լռել, քան ասել ոչինչ:

Խղճո՞ւմ եք...

Խիղճը իմ հոգու դատավորն է:

Զղջո՞ւմ եք...

Արածներիս համար ոչ, չարածներիս համար՝ այո:

Հիասթափվո՞ւմ եք...

Հիասթափվելու ցավ եմ ապրում, որովհետեւ դա մտերիմների նկատմամբ առաջ եկող երեւույթ է:

Հուզվո՞ւմ եք...

Հաճախ, անգամ՝ անծանոթների համար:

Ատո՞ւմ եք...

Աշխատում եմ դիմացինին միշտ արդարացնել իմ մեջ, բայց որ ատեցի, ամբողջապես ոչնչացնում եմ իմ մեջից:

Ստո՞ւմ եք...

Սուտ խոսելը թուրք-ադրբեջանական սովորություն է, ես ատում եմ այդ ցեղատեսականերին, որոնք առաջացել են բռնությունների եւ բռնաբարությունների արդյունքից:

Հավատու՞մ եք...

Առանց հավատի կյանքը տաղտկալի է:

Ուզո՞ւմ եք...

Քանի դեռ ապրում ես, միշտ էլ ուզում ես:

Նախանձո՞ւմ եք:

Ուրիշի համար ապրող մարդը նախանձ լինել չի կարող:

Ձեր կյանքի մութ էջերից, օրինակ`ի՞նչ կապեր ունեք կրիմինալ աշխարհի հետ, ասում են` նույնիսկ երկար տարիներ ազատազրկման եք ենթարկվել:

Տասը տարի ազատազրկման մեջ գտնված եւ ճիշտ կյանքով ապրած մարդը ո՞նց կարող է կտրուկ կապերը խզել որոշ մարդկանցից, որոնք նույնպես ապրում են օրենքով եւ ճիշտ:Ճակատագրի բերումով ինձ բաժին ընկած այդ ժամանակաընթացքից եւ պատճառից երբեք չեմ փոշմանել:

Իսկ ո՞րն է պատճառը:

1980թ, խփել եմ եղբորս մահ պատճառելու ցանկությունը իրագործող մարդուն՝ փրկվելով եղբորս կյանքը, դատապարտվեցի տասը տարի ազատազրկման: Այդ մասին գիրք ունեմ գրած՝ «Դատապարտված դափնիներ»:

Հենց հիմա` այս հարցազրույցի շրջանակներում, կխնդրեի մեկ բացահայտում անեիք ձեր մասին, որ հիմա հանրությունը չի լսել, չգիտի:

Մարդ, որը քմծիծաղով է նայում աշխարհում: Քմծիծաղի մեջ ցավն էլ հետն է ծիծաղի:

Պարոն Գեւորգյան, դուք «կոպիտ» մարդու համբավ ունեք, գոնե լրագրողների շրջանում, դա նուրբ հոգին սքողելու ձեւ է, թե...:

Գուցե նրանք միայն դեմքիս լռության սարսափն են զգո՞ւմ, բայց թե ներսս ինչքան թախիծ, արցունք եւ քնքշանք կա, չգիտեն... ճանաչելու համար շփվել է պետք:

Ո՞րն է ձեր սիրելի զբաղմունքը:

Ազատ ժամանակ մտքերս թղթին եմ տալիս:

Ինչի՞ մասին եք գրում:

Այ սենց բաների...

Մի թքիր հոգուս մեջ, հոգիս թքաման չէ քեզ համար:

Այնտեղ աճում են ծաղիկներ` քեզ սիրող,

Սիրո մոմեր են վառվում քեզ համար

Մի թքիր, խնդրում եմ, թախիծ ու արցունք է իմ հոգում:

Հոգուս մեջ նստած ես հենց ինքդ,

Ինքդ քո վրա ես թքում:

Եւ այսպես շարունակ....Ձեր՝ Ծաղիկ Ռուբո:

Ո՞րն է երջանկության ձեր բանաձեւը:

Մինչ այսօր ապրել եմ ուրիշների համար:

Ի՞նչ ֆոբիաներ ունեք:

Վախենում եմ բարձրությունից: Աշխարհի հզոր եւ խելացի մարդկանց իննսուն տոկոսը բարձրությունից վախեցել են, Նապոլեոնը, Ստալինը, Չերչիլը ձեզ օրինակ:

Ինչի՞ց եք հոգնում:

Միապաղաղ կյանքից:

Ինչի՞ց եք սարսափում:

Արյան դավաճանությունից: Արյանս չդավաճանելը իմ առողջ հիվանդությունն է: Իսկ արյանը դավաճանելը մաստերի դասակարգմամբ ամենավերջին մաստը:

Առաջին սիրո խոստովանությունը, ե՞րբ եւ ինչպե՞ս եղավ: Ո՞րն է սեր խոստովանելու լավագույն ձեւը:

Լռությամբ եմ տարել եւ լռությամբ էլ նայելով աչքերին՝ հասկացրել եմ, որ սիրում եմ քեզ, իսկ նա արձագանքել է, իմ կինն է եղել:

Ձեր ընտրյալը, ինչպիսի՞նն է նա, կբնութագրեք:

Կիրթ, համեստ, առաքինի,դաստիարկված, կես հայացքից ինձ հասկացող եւ բոլոր դժվարություններս, ցավերս ինձ հետ ապրած անձնավորություն:

Իսկական տղամարդը չի ծխում, չի խմում, լեւեի չի գնում, չի վիճում եւ պարզապես գոյություն չունի: Ի՞նչ ակսեք:

Ինձ նման բան մի հարցրու, ես լուրջ մարդ եմ: (ծիծաղում է )

Ասում են, թե տղամարդը երգում է 3 դեպքում`երբ ամեն-ինչ վատ է` տխրությունից, երբ ամեն-ինչ լավ է` ուրախությունից եւ երբ ամեն-ինչ նորմալ է` ուղղակի ձանձրույթից: Դուք վերջին անգամ ե՞րբ եք երգել եւ ի՞նչ առիթով:

Ես չեմ երգել երբեք, բայց տխուր պահերին սիրտս իր նվագն է նվագել:

Նվագիր, իմ սիրտ, նվագիր

Բաբախումներդ դիր ստեղներրին,

Հնչյուներդ հոգուցս արցունք թող պոկեն,

Կաիթլ-կաթիլ տան ամբողջ աշխարհին:

Նվագիր, նվագիր, նվագիր, անվերջ նվագիր:

Երգով մորմոքիր ցավերը ներսիդ,

Նվագիր, իմ սիրտ, նվագիր

Նվագիր տխուր հնչյունը երգիդ:

Սիրելի գույնը եւ եղանակը:

Սիրում եմ աշունը, ինչ վերաբերում է գույնին, ապա սեւը՝ հագուստի ընտրության մեջ, դեղինը՝ բնաշխարհի:

Շարքին մասնակցող նախորդ պատգամավորը` ՀՀԿ-ից Գալուստ Սահակյանը ձեզ հարցնում է, թե որտեղի՞ց եք գալիս եւ ո՞ւր եք գնում:

Գալիս եմ ես շատ վերեւից եւ գնում եմ մի աշխարհ, ուր ուղղորդում են ինձ էլի վերեւից:

Այժմ, ձեր հարցը շարքին մասնակցող մյուս պատգամավորին, որը ինչպես դուք, այնպես էլ ես, չգիտենք, թե ով կլինի:

Այս կյանքում քո գոյությունը արժեւորվա՞ծ ես համարում:

Նշենք, որ Ռուբեն Գեւորգյանը մասնագիտությամբ ճարտարապետ-շինարար է, Արցախյան ազատամարտի մասնակից է, եղել է Երեւանի Դավթաշեն համայնքի ղեկավար: Պատգամավոր է դեռեւս 1999թ: Հայաստանի գրողների միության անդամ է, 5 գրքի հեղինակ: 

Ավելի վաղ NEWS.am-ը ներկայացրել էր հարցազրույց ԱԺ ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Արփինե Հովհաննիսյանի, Լեւոն Մարտիրոսյանի, Նաիրա Կարապետյանի, Հայկ Գրիգորյանի, Մարգարիտ Եսայանի, Գարեգին Նուշիկյանի, Հովհաննես Սահակյանի, Արտակ Զաքարյանի, Կարինե Աճեմյանի, Արտակ Դավթյանի, Սամվել Ֆարմանյանի, Շիրակ Թորոսյանի, Հայկ Բաբուխանյանի, Սուքիաս Ավետիսյանի, Կարեն Ավագյանի, Էդուարդ Շարմազանովի, Տաճատ Վարդապետյանի, Սամվել Նիկոյանի, Ռուզաննա Մուրադյանի, Արթուր Գեւորգյանի, ՕԵԿ-ից` Հեղինե Բիշարյանի, Կարեն Բոթոյանի. ԲՀԿ-ից`Տիգրան Ուրիխանյանի, Էլինար Վարդանյանի, Վահե Էնֆիաջյանի , Նաիրա Զոհրաբյանի, Գուրգեն Արսենյանի, Վահան Բաբայանի,Արմեն Ավետիսյանի, Բազմասեր Առաքելյանի, Միքայել Մելքումյանի, ՀԱԿ-ից Լյուդմիլա Սարգսյանի, Հրանտ Բագրատյանի,Գագիկ Ջհանգիրյանի, Արամ Մանուկյանի, «Ժառանգությունից»` Ռուբեն Հակոբյանի, Խաչատուր Քոքոբելյանի, Ալեքսանդր Արզումանյանի,Թեւան Պողոսյանի, ՀՅԴ-ից` Արծվիկ Մինասյանի հետ, Աղվան Վարդանյանի, անկախ պատգամավոր Էդմոն Մարուքյանի հետ:

Շարքը` Ինգա Մարտինյանի