Սիրիայում «Իսլամական պետության» դեմ պայքարին Գերմանիայի միջամտելու համար տրված մանդատի նախագծում ներկայացված չեն ո՛չ անվտանգության քաղաքականության հիմնավորումներ, ո՛չ ռազմական միջամտության նպատակը։ Սակայն չնայած դրան՝ Գերմանիան ցանկանում է 1200 զինվոր ուղարկել Սիրիա։ Իսկ ահաբեկչության դեմ արշավը Գերմանիայի համար 134 մլն եվրո կարժենա։ Այս մասին գրում է Die Welt գերմանական պարբերականի հոդվածագիրը՝ անդրադառնալով Սիրիայում ԻՊ-ի դեմ պայքարին Գերմանիայի ռազմական միջամտությանը։
«Մերկելի քաղաքականության մեջ անփոփոխ քիչ որոշումներ բաներ կան, բայց կայուն է միայն մի բան. Գերմանիայի զինված ուժերը ոչ մի նոր պատերազմի մեջ չեն մտնելու։ Որքան էլ Գերմանիայի պաշտպանության նախարարությունը խոսի աշխարհում Գերմանիայի աճող պատասխանատվության մասին, Մերկելն ամեն դեպքում հավատարիմ է մնում ռազմական տոկունության իր ուսմունքին եւ գերմանացի զինվորներին պատերազմների ուղարկելու փոխարեն նրանց ուղարկում էր աշխարհի թեժ կետերում չկայացած պետությունների զինված ուժերին մարզելու համար։ Դա այդպես էր նաեւ ԻՊ-ի դեմ պայքարում»,- գրում է հեղինակը։ Հոդվածագիրը նշում է, որ այդ քաղաքական գիծը փոխվել է Ֆրանսիայում տեղի ունեցած ողբերգական դեպքերից հետո։
«Փարիզի ահաբեկչություններից հետո Գերմանիայի դաշնային պաշտպանության ուժերի 1200 զինվորներ Սիրիայում մասնակցելու են ԻՊ-ի դեմ պայքարին։ Միայն թե այս մասնակցությունը մնալու է օդային հետախուզության եւ ծովային պահակախումբ ապահովելու մակարդակում։ Պետությունը, որը փոխում է իր ռազմավարությունը եւ զինվորներ է ուղարկում պատերազմի, պարտավոր է ամուր իրավական հիմք ունենալ, այդ թվում՝ ներկայացնել անվտանգության քաղաքականության առումով հիմնավորում եւ ռազմական միջամտության կոնկրետ նպատակ։ Դրանցից ոչ մեկը ռազմական միջամտության այս նախագծում ներկայացված չէ»,- կարծում է հոդվածագիրը։
Ըստ հեղինակի՝ միակ հիմնավորումն այն է, որ ահաբեկիչների դեմ պայքարում գերմանացիների աջակցությունն անհրաժեշտ է Ֆրանսիային օժանդակելու համար։ «Իսկ ո՞րն է Գերմանիայի շահը։ Ջախջախե՞լ ԻՊ-ին։ Միայն օդային հարվածներով դա չի հաջողվի։ Արեւտմյան ցամաքային զորքերի միջամտությունը նույնպես տարբերակ չէ։ Ինչպես նաեւ Գերմանիան փրկարարներ չի ուղարկում միջադեպերի ժամանակ թշնամական տարածքից սեփական զինվորներին դուրս բերելու համար։ Բացառված է նաեւ Ասադին աջակցելու տարբերակը, քանի որ բազմիցս հայտարարվել է, որ Ասադի հետ Սիրիան ապագա չունի։
Այսպիսի անորոշության մեջ կառավարությունը խարխափում է եւ գնում դեպի արկածներ, որոնց ելքը պարզ չէ»,- եզրափակում է հեղինակը։
