Guardian պարբերականում հրապարակված հոդվածում Torsten Bell—ը գրում է.
«Ընդամենը մի քանի ամիս առաջ ոչ ոք չէր լսել կորոնավիրուսի մասին, իսկ այսօր այն փոխում է միլիոնավոր մարդկանց կյանքեր: Կառավարությունները փորձում են հասկանալ՝ ինչպես արձագանքել տնտեսական ճգնաժամին: Մինչդեռ տնտեսագետները ժամանակին զգուշացնում էին այն մասին, ինչ կատարվում է այսօր: Դեռեւս 2006-ը համաշխարհային բանկի՝ թռչնագրիպի վերաբերյալ զեկույցում կանխատեսում էր արվել, որ ուժեղ բռնկումը կհանգեսցնի համաշխարհային ՀՆԱ-ի 5տոկոս, իսկ Եվրոպայում՝ 10 տոկոս անկման: 2006 թ. Այդ փաստաթութղը շատ ավելի մոտ է այս իրավիճակին, քան 2020 թ. արված գրեթե բոլոր կանխատեսումները:
Ադ ժամանակաշրջանի ԱՄՆ Կոնգրեսի բյուջետային զեկույցում դիտարկվում են տարբեր ծավալների պանդեմիաների ազդեցությունները տնտեսության վրա՝ 1918-1919թթ. իսպանական գրիպներից մինեւ նվազ մահացու նախորդ դարի 60-ականների հոնկկոնգյան գրիպը: Այն գրեթե մարգարեական ճշտգրտություն ունի: Որպես կարճաժամկետ տնտեսական ազդեցություններ՝ այդ փաստաթղթում նշվում են բժշկական սարքավորումների կտրուկ աճը աշխատակիցների կարողությունների, օդային հաղորդակցության փլուզում եւ կարանտինի մեջ գտնվող հսկայական թվով մարդիկ, ինչը կհանգեցնի մանրածախ առեւտրի ծավալների կտրուկ նվազման: Դպրոցները կփակվեն, ինչը կբերի աշխատատեղերի լայնածավալ կորստի:
Արդեն ծանոթ իրավիճակ է: Բայց ինչպիսի՞ն են լինելու երկարաժամկետ հետեւանքները: Լավ նորությունն այն է, որ պանդեմիայից հետո աճը շատ արագ է տեղի ունենում, մնում է հաղթահարել պանդեմիան: Եզրակացությո՞ւնը. դպրոցները կարող են փակվել, բայց պատմության դասերը պետք է շարունակվեն:
