Պոլիգամ թռչնատեսակների մոտ հայտնաբերվում են ավելի քիչ մուտացիաներ։ Այս մասին հայտնում է Բաթի համալսարանը։
Թռչնատեսակների մեծամասնությունը բազմացման սեզոնին ընտրում է միակ զուգընկերոջը, իսկ որոշները, օրինակ, սագերը, կարապները կամ ալբատրոսները, ընտրում են զույգ կյանքի համար: Այնուամենայնիվ, թռչունների մի շարք տեսակներ նույն սեզոնի ընթացքում զուգակցվում են բազմաթիվ զուգընկերների հետ, եւ կենսաբանները երկար ժամանակ չեն հասկացել, թե ինչու է նրանց մոտ զարգացել նման բազմացման համակարգ:
Նոր աշխատանքի հեղինակները վերլուծել են թռչունների 150 տեսակների գենոմները՝ ընդգրկելով աշխարհի բոլոր հիմնական ընտանիքները, ընդ որում, որոշ տեսակներ առաջին անգամ են սեկվենացվել։ Որոշելով մորից եւ հորից ժառանգած գեների միջեւ եղած տարբերությունները՝ հեղինակները կարողացել են գնահատել յուրաքանչյուր տեսակի գենետիկ բազմազանության մակարդակը:
Նրանք նաեւ ուսումնասիրել են յուրաքանչյուր տեսակի գենային մուտացիաների հաճախականությունը: Մուտացիաները բաժանվել են երկու տեսակի՝ վտանգավոր, որոնք փոխել են կոդավորված սպիտակուցները, եւ լուռ։ Լուռ մուտացիաները, որոնք չունեն ակնհայտ դրսեւորումներ, սովորաբար համարվում են անվնաս մարդկանց համար:
Նրանք նաեւ պարզել են, որ պոլիգամ տեսակների մոտ զգալիորեն ավելի քիչ պոտենցիալ վտանգավոր մուտացիաներ կան, որոնք փոխում են սպիտակուցային հաջորդականությունները: Հեղինակները կարծում են, որ գտել են առաջին ապացույցը, որ պոլիգամիան բարձրացնում է բնական ընտրության արդյունավետությունը՝ արմատախիլ անելով վնասակար մուտացիաները եւ խուսափելով ինբրիդինգսի հետեւանքներից:
