Ադրբեջանի ժողովրդական գրող Չինգիզ Աբդուլաեւը վրդովված է իր հայրենակիցների մի մեծ մասի տգիտությունից:
«Այսօր հարցազրույց էին հեռարձակում Լուկաշենկոյի հետ: Ամենուր նշվում է, որ նրանք Ռուսաստանի առաջատար լրագրողներն են: Չորսից երկուսը՝ Սիմոնյանն ու Բաբայանը, գլխավոր խմբագիրներ են: Ռուսական ալիքներով ելույթ են ունենում Կուրգինյանը, Սարկիսովը, Շախնազարովը, Պողոսյանը, Քեոսայանը, երկար կարելի է թվարկել: Չհամարձակվեք ինձ պատմել նրանց լոբբի մասին: Նրանք խելացի, բանիմաց եւ տաղանդավոր մարդիկ են, որոնք լավ են տիրապետում ռուսերենին: Մենք ունենք հակառակ օրինակները: Համեմատեք Իլհամ Ալիեւի եւ Նիկոլ Փաշինյանի ելույթները ռուսերեն կամ անգլերեն լեզուներով: Մեկնաբանություննե՞ր են անհրաժեշտ:
Խոսենք մեր հայրենական ազգայնականների մասին: «Փակենք ռուսական դպրոցները»՝ որերորդ անգամ լսում ենք նրանց ցասումնալից ծղրտոցը: Հանգստացեք։ Մենք առանց այդ էլ ոչ մեկը չունենք արտասահմանյան ալիքներում, իսկ ովքեր կան, սարսափելի վատ են տիրապետում ռուսերենին: Անգլալեզու ալիքների մասին էլ չեմ կարող լավ բան ասել: Թեեւ անգլերենին տիրապետողների թիվն աճում է։ Հարգելի տեղական տգետներ: Ձեր մայրենի լեզուն իմանալը ապրիորի անհրաժեշտություն է եւ նույնիսկ չի կարող քննարկվել: Բայց այնպիսի փոքր երկրին, ինչպիսին մերն է, պետք են հազարավոր մարդիկ, ովքեր առնվազն գերազանց տիրապետում են ռուսերենին, անգլերենին, ֆրանսերենին, արաբերենին:
Մեզ պետք են ոչ միայն լրագրողներ, ովքեր տիրապետում են լեզուների: Մեզ պետք են սպաներ, որոնք տիրապետում են արտասահմանյան տեխնիկային, արվեստի եւ գիտության գործիչներ, ովքեր կներկայացնեն իրենց մշակույթն ու գիտությունը աշխարհում, եւ վերջապես՝ քաղաքական գործիչներ: Մենք մեր լոբբին չունենք ոչ այն պատճառով, որ ինչ-որ մեկը խանգարում է մեզ: Մեր անմտությունը, հետամնացությունը, թերարժեքությունը, նախանձը, մարտնչող տգիտությունը՝ ահա հիմնական թշնամիները: Եվ Ղարաբաղի հարցում, եւ միջազգային հարցերում, եւ արտաքին ու ներքին քաղաքականության մեջ: Ինչպես ասաց տեղական «գործիչներից» մեկը, «մենք երազում էինք ազատվել ռուսաց լեզվից: Ինչպես մենք հիմա ազատվենք անգլերենից»: Երազելը, իհարկե, վնասակար չէ: Իսկ գուցե, ընդհակառակը, ավելացնենք տարբեր լեզուներով դպրոցների քանակը եւ մեր բոլոր երեխաներին պարտադիր երկրորդ եւ երրորդ լեզուները սովորեցնենք: Գուցե այդ ժամանակ միանգամից երկու ադրբեջանցի հայտնվեն հեռուստաէկրաններին, եւ մենք չհիշենք ուրիշի լոբբիի մասին: Թեեւ, իսկապես, երազելը վնասակար չէ...»,- հայտարարել է գրողը, տեղեկացնում է haqqin.az-ը։
