NEWS.am–ը ներկայացնում է «Անձնական կարծիք» նախագիծը։ Ծրագրի շրջանակում նախագծի հեղինակ Անի Աֆյանը տարբեր մասնագիտությունների եւ համոզմունքների տեր հաջողակ մարդկանց առաջարկել է պատասխանել արդիականության 7 զգայուն եւ սուր հարցերին, որոնք չեն կարող միանշանակ պատասխաններ ունենալ։ Իսկ երբ միակ ճիշտ պատասխանը բացակայում է, մնում է միայն սեփական կարծիքը։ Այսպես՝ պարզ բառերով ամենակարեւորի մասին, կյանքի եւ մահվան մասին։

Գայանե Բրեիովա - ռեստորանատեր եւ հեռուստահաղորդավար, Մոսկվայի «Պանաեխալի» սրճարան-բարի եւ Gayane’s ռեստորանի սեփականատեր

Անբուժելի հիվանդ երեխաների նկատմամբ էվթանազիան թույլատրող օրենքի մասին

Անչափ վիճելի հարց է: Չեմ կարող միանշանակ պատասխանել: Բանն այն է, որ ուրիշի ցավի հանդեպ որքան էլ զգայուն լինենք, միեւնույն է՝ չենք կարող շոշափելիորեն զգալ, թե մարդն իրեն որքան վատ է զգում:

Եթե խոսելու լինենք այն մասին, թե մեծահասակ մարդն իրավունք ունի՞ էվթանազիայի որոշում կյացնելու, ապա կասեմ՝ այո՛: 

Կարո՞ղ է արդյոք նման որոշում կայացնել երեխան: Իսկ ի՞նչ է… նա ավելի պակա՞ս է ցավը զգում կամ ա՞յլ կերպ է զգում:

Կարո՞ղ է արդյոք երեխայի փոխարեն ծնողը որոշում ընդունել: Իմ կարծիքով, ո՛չ: Նա երբեք չի հրաժարվի երեխայից եւ իր համաձայնությունը չի տա: Ուստի իմ պատասխանն է՝ ավելի շուտ այո, քան ոչ:

Կլոնավորման եւ սեփական պատճեն ունենալու մասին

Ես հավատացյալ մարդ եմ, եւ իմ կարծիքով դա Տիեզերքի օրենքներին հակասում է:

Էթիկական տեսանկյունից եւս ամեն ինչ չէ, որ պարզ է: Օրինակ՝ ո՞վ կերաշխավորի, որ մեծահարուստները չեն կարող իրենց կլոնավորել, որպեսզի կլոններին որպես օրգանների դոնորներ օգտագործեն: Անմիջապես հարց է ծագում՝ արդյոք կլոնը լիարժե՞ք մարդ է: Արդյոք ունի՞ ապրելու նույնպիսի իրավունք, ինչպես մենք:

Դրանից զատ, մեր եզակիությունը կորցնելու եւ քաոսում հայտնվելու վտանգին ենք ենթարկվում: Պատկերացրեք մի իրավիճակ, երբ, ինչպես կարծում ենք, նախագահն է խոսում, բայց իրականում ամենեւին էլ ինքը չէ: Բոլորս կսկսենք ապրել մեծ կասկածներով համակված:

Մահվան դեպքում օրգանների դոնոր դառնալու մասին

Մահվանից հետո օրգանների դոնորությանը դրական եմ վերաբերվում: Համոզված եմ, որ հոգին հավերժ է ապրում: Հետեւաբար՝ ֆիզիկական մահից հետո որեւէ մեկին օգտակար լինելը, իմ կարծիքով, մարդկայնության բարձրագույն դրսեւորում է:

Մահվան վախի եւ հավերժ կյանքի մասին

Մահից շատ եմ վախենում: Ավելի ճիշտ՝ ինքնին պրոցեսից, պահից, ցավից, այն գիտակցումից, որ քո ժամանակն ավարտվեց:

Չէ՞ որ մեզ ոչ ոք չի պատրաստում մահվանը: Դա մեծ բացթողում եմ համարում: Ես, օրինակ, ցանկանում եմ իմանալ, թե մահացող մարդը մոտավորապես ինչ է զգում, ինչի մասին է մտածում, նրա հետ ինչ է կատարվում:

Կցանկանայի՞ անմահ լինել: Չգիտեմ: Ավելի շուտ՝ ոչ: Կարծում եմ՝ անմահության դեպքում կյանքում շատ բան կարժեզրկվի եւ իմաստազուրկ կդառնա:

Աբորտների մասին

Կինն աբորտի իրավունք ունի: Բայց կցանկանայի, որ աբորտն ավելի շուտ բացառություն լիներ, քան նորմա: Դրա համար անհրաժեշտ է, որ տղամարդիկ եւ կանայք ավելի մեծ պատասխանատվություն ունենան եւ գիտակցեն, որ խոսքը մարդու, կենդանի հոգու մասին է:

Աղքատների եւ ողորմության մասին

Ես աղքատներին ողորմություն եմ տալիս՝ մտածելով սեփական հոգուս փրկության մասին:

Ընդհանրապես այդ խնդիրը մեկանգամյա օգնությամբ չի լուծվի: Կարեւոր է հիմնադրամներին աջակցելը, որոնք համալիր մոտեցում են առաջարկում: Անհրաժեշտ է միավորվել եւ տներ կառուցել, որտեղ կկերակրեն անօթեւաններին, եւ որտեղ նրանք կկարողանան բժշկական օգնություն ստանալ:

Մեկ խորհուրդ երեխային

Կյանքն անգին պարգեւ է, ընդունիր այն, սիրիր եւ ապրիր:

Անձնական կարծիք.Արմեն Աշոտյան՝ Սիրտս ճմլվում է ողորմություն խնդրող երեխաների տեսնելիս 

Անձնական կարծիք.Գոռ Գրիգորյան՝ Պատրաստ եմ ինչ–որ մեկի կյանքը դառնալ

Անձնական կարծիք.Տիգրան Խզմալյան՝ Եթե մարդը խնդրում է, նրան պետք է օգնել 

Անձնական կարծիք.Վահրամ Սահակյան՝ Ես մի հատ պիտի լինեմ

Անձնական կարծիք.Մարիամ Մերաբովա՝ Մենք պետք է մինչեւ վերջ հոգու համար պայքարենք

Անձնական կարծիք.Գրիգոր Ամատունի՝ Կանայք աբորտից հետո երկար ժամանակ չծնված երեխայի ձայն են լսում 

Անձնական կարծիք.Նազենի Հովհաննիսյան՝ Ինքնասպանության ծանրությունը չպետք է ընկնի երեխայի ուսերին

Անձնական կարծիք.Վահան Արծրունի՝ Անմահությունը հիանալի բան է

Անձնական կարծիք․ Զարուհի Հովհաննիսյան՝ Երբեք չլինես սպառող

Անձնական կարծիք․ Էվելինա Գասպարյան՝ Գալիս է ժամանակը, երբ մահը ցանկալի է դառնում