Հեռուստաերիալների սիրահարներն այս տարի եւս մեկ նվեր ստացա. հունվարին եթեր հեռարձակվեց թուրքական նոր «Ծիծեռնակի փոթորիկը» հեռուստասերիալը: Երկվորյակ եղբայրների պատմությունը, որոնք այդպիսին չեն, կհետաքրքրի նաեւ հայ հեռուստադիտողին, քանի որ ռեժիսորը հայկական ծագմամբ Օզջան Ալփերն է:

Ալփերը համշենահայ է: Նա ծնվել է 1975-ին` Թուրքիայի հյուսիս-արեւելքում գտնվող Հոփա քաղաքում: Այդ տարածքը ժամանակին ներառված է եղել Մեծ Հայքի Գուգարք նահանգում: Այստեղ այժմ էլ բնակվում է հեմշիլների էթնիկ խումբը (համշենցիներ): Ալփերն իրեն հայ է համարում, նա ամուսնացել է Հրանտ Դինքի զարմուհու` Լուսինի հետ: Ստամբուլի համալսարանում նա նախ ֆիզիկա, ապա գիտության պատմություն է ուսումնասիրել: 2000-ականների սկզբին տարվել է կինոյով եւ սկսել կինոստուդիայում ռեժիսորի օգնական աշխատել:

Իր առաջին կարճամետրաժ «Մոմի» ֆիլմն Ալփերը նկարահանել է համշենյան բարբառով եւ դատապարտվել Թուրքիայի քրեական օրենսգրքի  8-րդ հոդվածով` -«անարգանք թուրքական ինքնագիտակցությանը»: Ռեժիսորին տուգանել են ու մեկ տարի պայմանական ազատազրկման դատապարտել` պայմանով, որ հինգ տարի նա չպետք է շոշափի Հայոց ցեղասպանության թեման:

 2009-ին Երեւանի 6-րդ «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնի հիմնական ծրագրում ներկայացվել է նրա դեբյուտային լիամետրաժ   «Աշուն » ֆիլմը, որը «Film New Europe» պարբերականն անվանել է «թուրքական կինոյի նոր ձայն»:

Երիտասարդի պատմությունը, ով տասը տարի բանտում լինելուց հետո հայրենի գյուղ է վերադառնում, նկարահավել է Կինոյի համաշխարհային հիմնադրամի աջակցությամբ: Ֆիլմն ունի հրաշալի գեղարվեստական հատկանիշներ ու արժանի էր բարձր պարգեւի: Սակայն որոշ հայ կինեմատոգրաֆներ էթիկայից դուրս համարեցին Հայաստանում թուրքական ֆիլմին մրցանակ տալը: Սակայն ժյուրիի նախագահ ճապոնացի Կոհեա Ագուրին պնդել է կինոնկարին հատուկ դիպլոմ եւ Կինոմամուլի միջազգային ֆեդերացիայի մրցանակ հանձնել:

 2012-ին Ալփերը կրկին «Ոսկե ծիրան»-ին նոր ֆիլմ ներկայացրեց`  «Ապագան տեւում է հավետ», որը դրամա է քուրդ ժողովրդի մասին: Ռեժիսորը նշում է, որ դրանում արտացոլված են թուրք հասարակությունում առկա բոլոր խնդիրները:

«Թուրքիան նման է բազմաբնակարան տան, որտեղ փակ են բոլոր դռները: Երբ խնդիր է ծագում, բնակարանի դուռն ուղղակի բանալիով փակվում է»:

 2011-ի սեպտեմբերին ֆիլմը թուրքական «Ոսկե գունդ» կինոփառատոնի ժամանակ  Թուրքիայի կինոքննադատների ասոցացիայի հինգ մրցանակ է ստացել, այդ թվում` որպես «Լավագույն ֆիլմ»:

Երեւանում այն արժանացել է Էկումենյան ժյուրիի հատուկ հիշատակությանը: Իսկ նույն տարվա սեպտեբերին Օզջան Ալփերը <<Եվրասիա>> ութերորդ միջազգային կինոփառատոնի ժամանակ արժանացել է «Լավագույն պրոդյուսեր» մրցանակին:

Ռեժիսորի վերջին աշխատանքը «Քամու հիշողությունները» պատմական դրաման է: Ֆիլմը ռեժիսորն այսպես է բնութագրում.  «Դա պատմություն է հավերժ զուգահեռների մասին` պատմական իրադարձությունների` կոնկրետ մարդու անհատական ընկալման եւ ամբողջ Թուրքիայում այդ իրադարձության ընկալման մասին»: Եւ չնայած կինոնկարը պատմում է Արամ անունով հայազգի բանաստեղծի մասին, ով Երկրորդ աշխարահամարտի վերջին տարիներին ստիպված է եղել փախչել Թուրքիայից` իր աշխատանքը ռեժիսորը նվիրել է 1915-ի ողբերգության զոհերին, որից դասեր չեն քաղել եւ որի արձագանքներն իրենց մասին իմաց են տալիս:  Անթալիայի 52-րդ կինոփառատոնի ժամանակ ֆիլմը երեք մրցանակի է արժանացել, այդ թվում` <<Հանդիսատեսի համակրանք>> մրցնակին:

2016-ի մայիսի 27-ին Ռոթերդամ քաղաքում բացվել է  «Կարմիր կակաչ» կինոփառատոնը, որտեղ Ալփերը ստացել է համանուն մրցանակը: Իսկ հունիսին Մոնրեալում տեղի ունեցած թուրքական ֆիլմերի փառատոնին, որտեղ 130 կինոնկար է ներկայացված եղել, Ալփերը եղել է լավագույնների եռյակում:

«Իմ կինոնկարները քաղաքական, քարոզչական նպատակներ չեն հետապնդում: Բայց այն, որ դրանց հերոսները խոսում են համշեներեն, յուրովի բողոք է» – ասել է ռեժիսորը: